Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.38
Bülent
Bülent
@periyodiknesriyat
Öğretmen
Lisans
66 okur puanı
Temmuz 2014 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Çok sorunu var bu kitabın.
Öncelikle roman kişileri çok "yapılmış" görünüyor. İtkileri, acıları, sevinçleri, fikirleri çok düşünülmüş, taşınılmış, çatılmış. Umut ve Sanem'e dair yığınla şey okudum ama onları yakından tanıyamadım. Birinci tekil anlatıcıyla bile yakınlaşamadım onlara. Kendilerini sürekli acıyla tanımlamaları da mani
klişe
Üç kelimeyle anlatayım:
Klişe, klişe, klişe.
Çok kelimeyle anlatayım:
Aforizma kuluçkası, ucuz melankoli, mahalle dedikodusu, aynı cümlenin başka kelimelerle yeniden yazılması, amaçsız sahneler, eski Türk filmi dramı, hikayeye hizmet etmeyen bakış açısı değişimi, kağıttan roman kişileri, sündürülmüş olay örgüsü.
Mesaj Dolu
Bir gençlik romanı olarak iyi. Gençlerin okumasını çok isterim. Bakış açısı biraz eski, biraz didaktik ama sunduğu tespitler değerli. Yetişkin bir okur içinse yeni hiçbir şey vadetmiyor.
Okur Takip Önerileri
King'den Mitler ve Masallar Dersi
Neden bu kitabın adının Peri Masalı?
King neden böyle bir kurgu tercih etti acaba? İstese peri masallarına benzemeyen bir dünya yaratıp Charlie’yi oraya yollayabilirdi. Bu seçimin hikâyeye katkısı neydi? Peri masallarının parodisini yapmadığı açık. Onları dönüştürmediği de aşikâr. Modern bir yorum da getirmemiş. Neden Charlie çok açık bir biçimde
Harika Bir Çoksatar
İlk okuduğum kitabında Matt Haig’e karşı bir ön yargı geliştirmiştim. Kişisel gelişim sosuna bulanmış kurguların yazarı gibi gelmişti bana. İkinci kitapta bu ön yargı, bir yargıya dönüştü. Kitapları çok “hesaplı”ydı. Onca duygudan, onca insani meseleden bahsetmelerine rağmen bana “soğuk” gelmişti. İnsanlar’ı okurken de bunları düşündüm, hissettim ama daha az. Sanırım ben biraz huysuz bir okurum. Ne zaman yazar bana vaaz vermeye, roman kişilerinin ağzından kendi fikirlerini boca etmeye başlasa canım sıkılıyor. “Anlatma!” diye bağırmak istiyorum o zaman yazara, “göster!”
Devamı:
kayiprihtim.com/inceleme/insanl...
Hayal Gücüne Saygı Duruşu
Bu kitap çocukluğa ve hayal gücüne gösterilen görkemli bir saygı duruşu.
Bu kitap çocukluk arkadaşlarınızla toplandığınızda hatırladığınız o muhteşem anıların harika bir hikaye anlatıcısının elinden çıkmış hali.
Her ne kadar kitabın başında ortaya kocaman bir gizem atılsa da asıl peşine düşmeniz gereken bu gizem değil. Tabi yazar hiçbir gizemi açıklamadan bırakmamış. Roman bittiğinde baştaki cinayetin sebebini anlıyorsunuz. Polisiye meraklıları eli boş dönmeyecektir. Lakin kitabı sonu için okuyacaksanız hiç elinize almayın, benim zevkle okuduğum, hayal gücüyle bezenmiş onlarca hikaye sizin için angarya olabilir.
Bir hikaye hazinesi bu kitap. Yıllar sonra yeniden okumak isteyeceğiniz nadide bir eser. Eğlenceli, hüzünlü, heyecanlı, gerilimli, şaşırtıcı. Güzel geçirilmiş bir çocukluk nasılsa öyle.
Eski King'i Arar Olduk ya da Biz Büyüdük
Kitap çok sürükleyici. O kadar sayfa su gibi aktı lakin klişelerle ve inandırıcılıktan uzak olaylarla dolu. En başta Billy Summers'ın hedefini öldürmek için kurduğu plan çok mantıksız. Aylarca yüzünü herkese göstererek cinayet planlayamazsın. Alice meselesi de pek inandırıcı değil. Nick'in çabucak ikna olma meselesi de akla yatmıyor.
Bunun yanında Billy Summers karakteri yeterince iyi kurulmamış. Onun hakkında çok şey öğreniyoruz ama onu yine de iyi tanıyamıyoruz.
Kitap genişledikçe ana izlek dağıldı. Keşke biz Billy Summers'ın anılarını daha çok okuyabilseydik. Olaylar bu kadar sallanıp budaklanmasaydı.
King polisiye sularına girdi ama bu biz okurlarına pek yaramadı. Hala eski kitaplarının tadını arıyorum. Enstitü bir nebze eski tadı verdi ama Billy Summers sıradan bir yazarın sıradan bir kitabı gibi. Çok sürükleyici ama sürükleyicilik artık iyi bir kitap için geçer akçe değil.
Çevirisi muazzam ama. Gökçe Yavaş'ın elleri dert görmesin.
Az Bilinen Muhteşem Bir Kitap
Öyle çok seviyorum ki bu kitabı, anlatamam.
Beş iyi arkadaştan bahseder bu güzel, iç yakıcı kitap: Erdem, Gökhan, Rafet, Yılmaz, Reyhan.
Her birinin üniversiteden sonraki gerçekçi ve hüzünlü hayatlarını okuruz kitap boyunca.
Birbirlerinden çok farklı bu beş dost hayata atılmadan evvel bir karar alırlar: Hepsi az çok kalem oynatabilen insanlardır, okuldan sonra bağlantıyı koparmamak adına, hayata dair yazdıklarını Rafet'e yollayacaklar, o da çoğaltıp diğerlerine yollayacaktır.
Böylece her birinin yaşamlarına dair ilerleyen ana anlatının arasına onların birbirlerine yolladıkları şiirleri serpiştirerek farklı bir kurgu oluşturur yazar. Olayları okur, ardından şiirleri okursunuz, bu sizin karakterlerle daha sıkı bir bağ kurmanızı sağlar.
Özellikle Yılmaz'dan bahsedilen bölümler çok etkileyicidir ya da ben de öğretmen olduğum için fazla etkilenmiş olabilirim. Ben hayatımda hiç bir kitaba ağlamadım ama Kara Kutu bittiğinde kendimi tutamadım.
Keşke bitmeseydi, gitmeseydi o iyi insanlar. Çok özlüyorum hepsini. Ömrümce okuduğum en güzel kitaplardan biri olacak bu güzel eser.
Josh Malerman gerçekten bu işi iyi biliyor. Soluksuz okudum diyebilirim. Kitap, istediğim gibi bir sona ulaşmadı ama bana o isteği unutturdu ve çok güzel bir son verdi.
Aslında bu "sonunda ne olacak?" sorusuyla heba edilecek bir kitap değil. Kitabı bir bütün olarak ele almak ve neredeyse her sayfasına işlemiş heyecanı, endişeyi ve
Defalarca okunası
Hayran olduğunuz bir kitap, bir yazar varsa, Kahkahalar Ülkesi'ni okuyun mutlaka. Bu hayranlığı çok güzel tanımlayan bir hikaye anlatıyor çünkü.
Yazmanın, en güzel yaratım süreci olduğunu düşünüyorsanız, mutlaka okuyun bu kitabı. Çünkü bu kitap, yazma sanatına harika bir saygı duruşu.
Aşkın gerçekçi bir sunumunu görmek istiyorsanız mutlaka edinin bu kitabı: Tutku mu, huzur mu?
Çok garip, olağandışı bir kasabada aylar geçirmek isterseniz hiç kaçırmayın bu kitabı.
Gülmek istiyorsanız, şaşırmak istiyorsanız kesinlikle geçin bu kitabın başına.
Sönmez Güven'in harika çevirisi, Jonathan Carroll'ın müthiş kalemi okunmayı bekliyor.
Bal çalalım dimağınıza:
İngilizce öğretmeni Thomas Abbey, en sevdiği yazar Marshall France'in biyografisini yazmayı aklına koyar. Bu uğurda, yine Marshall France'e duyduğu hayranlık sayesinde tanıştığı ve çok hoşlandığı kuklacı Saxony Gardner ile Marshall France'in doğduğu kasabaya, Missouri eyaletinde bulunan Galen'a gider.
Kasabadan, önceki biyografi yazarlarına gösterilen tepkiye benzer bir tepki göreceğini düşünse de tam tersi olur: Marshall France'in kızı Anna France başta olmak üzere, tüm kasaba ona iyi davranır ve biyografiyi yazması için destek çıkar. Kasabada bir ev tutan çift, bir yandan Marshall France'in hayatına dair detaylara ulaşmaya çalışırken diğer yandan kasabada meydana gelen garip olaylara alışmaya çalışırlar.
Tüm garip olaylarıın açıklaması, büyülü bir sonla bize ulaşır, kitabı ağzımız açık kapatırız.
Sayın Wyndham, yazdığın bu kitabı beğenmedim, seni kınıyorum ve sana laflar hazırladım:
Kitabı elinize aldınız. Adı ilginizi çekti. Triffidler? Güzel, ciltli bir kapak, üzerinde yeşil garip bitkiler var. Arka kapak yazısına göz attınız. Bilinç kazanan ve “yürüyen” devasa bir bitki türünün insanlara saldırmasıyla ilgili bir felaket romanı. Demek
Muhteşem bir roman. 570 sayfayı nasıl okudum anlamadım. Evden her çıkışımda kitabımı, hikayeyi özledim. Tam bir King romanı. Çocukluk travmasıyla, aşkıyla, ürkütücü ve geren atmosferiyle, esprili anlarıyla, müthiş roman kişileriyle, acayip buluşlarla dolu.
King’in yazar roman kişilerine bayılıyorum. Bu romanda da var ama asıl baş kişi yazarın eşi Lisey (kitabın özgün adı Lisey’s Story). Scott Landon öldükten sonra eşi Lisey anılarla başbaşa kalır. Eşini çok özler. Ama bir yandan da eşinden kalan el yazmaları ve roman taslaklarıyla ne yapması gerektiğini düşünür. Onları kime teslim edecektir?
Böylesine sıradan başlayan hikaye o kadar garip yerlere gidiyor ki ağzınız açık kalıyor. Tabi King’i bilenler için buralar tanıdık yerler. Size tavsiyem kitap hakkında hiçbir bilgi edinmeden okuyun ve hikayenin uğradığı o ürkütücü ve sevgi dolu yerlerin keyfini çıkarın.
İtiraf edeyim, daha iyi bir edebi dil aradığım zamanlar uzaklaşıyorum King’den. Zaman zaman onu küçümsediğim de oldu. Ama şu bir gerçek ki o harika bir hikaye anlatıcısı. Her kitabında beni pişman etti. Zihnime hiç kaybolmayan imgeler bıraktı. Ona saygım büyük.
Ve çeviri: Canan Kim öyle güzel çevirmiş ki sırıtan, çeviri kokan hiçbir ifade yok. Zihni dert bulmasın.
Eski ve Yeni King
King tarafından yazıldığını bilmeden Enstitü’nün sinopsisini okusanız “öff, yine mi ergen distopyası” dersiniz: Gizli bir kuruluş, üstün güçleri olan çocukları kaçırıp güçlerini ortaya çıkarmak için onları acı dolu deneylere tabi tutar.
King’den bahsediyorsak bu hikâyenin bununla kalmadığını biliriz. King bu görece basit anlatıyı çok canlı roman kişileriyle donatıyor: İyilik yapmak için biraz dikkatsiz davranan ve bu yüzden emekliye ayrılması istenen eski polis Tim Jamieson, Lee Child’ın ünlü kahramanı Jack Reacher’ı andırıyor. İşini iyi bilen, dürüst bir adam. Kendini hayatın akışına bırakmış. Hikâyeye de tamamen tesadüf eseri dâhil oluyor. “Büyük olaylar küçük dönüm noktalarıyla başlar.”
Luke Ellis hikâyenin merkezindeki ikinci kişi. Henüz on iki yaşında ama olağanüstü bir zekâsı var. Ama Enstitü tarafından fark edilmesinin sebebi bu değil. Zayıf bir telekinezi gücü var. “Gözleriyle boş bir pizza tepsisini yere düşürecek” kadar.
Devamı için: kayiprihtim.com/inceleme/enstit...
İsa mı Frankenstein mı?
Bu Bokların Hepsi “mi” İle Başlar
Berber Hector’un ağzından dökülüyor bu sözler: “Mi majör. Bu bokların hepsi mi ile başlar.”
Blues için söylüyor bunu Hector; ama kökeni Blues olan Rock için de rahatlıkla söylenebilir. Zira baş karakterimiz Jamie Morton’dan da duyuyoruz bu sözü defalarca.
Diriliş de Stephen King kitaplarının çoğu gibi küçük bir kasabada başlıyor. Harlow’da (bu arada Maine’de öyle bir kasaba yok, burası da Castle Rock gibi hayali bir kasaba). 1962’de. Ve küçük bir çocukla. Jamie Morton.
Jamie, 6. doğum gününde ablasının hediye ettiği oyuncak askerlerle oynarken birden üzerine bir gölge düşer. Gölgenin sahibi, kasabanın yeni rahibi Charles Jacobs’tır. Rahip, Jamie’yle ilgilenir, ona bazı savaş taktikleri verir ve ayrılır.
Devamı: kayiprihtim.com/inceleme/dirili...
Çeviriye Dair
Kitaba dair zihnimdekileri toparlayana kadar çevirisi ile ilgili bir kaç şeyi önden yazmak istiyorum:
Bilmediğim bir dilde yazılmış bir kitaptaki çeviri hatalarından/tercih sorunlarından bahsedeceğim. Peki buna nasıl cüret ediyorum? Türkçe okuduğum metindeki sorunları fark edip üzerine düşünerek. Cümleyi defalarca okuyup anlamayınca, önce
