Ne kim olduğumu biliyorum, ne ne olduğumu. Koca evrenin ansızın çöken hiçliğinin altında, üzerime bir sur yıkılmış gibi yatıyorum.
Rahatsızlık bedenimde değil, ruhumdadır, hem de öyle büyüktür ki bedenin bütün gözeneklerinden içeri sızarak onu da istila eder sonunda.
Acı bir türlü geçmiyor benden...
Özlediğim hiçbir şey yok.
Hayatım acıyor. Bulunduğum yer acıyor, kendimi bulabileceğimi düşündüğüm yer çoktandır acıyor.
Var olduğumu hissettiğim yerde değilim; kendimi ararken, beni arayanın kim olduğunu bilemiyorum.
Her şeyden sıkılarak gevşiyorum.
Ruhumdan kovulmuşum sanki.
Her birimiz hayat rüzgârının savurup yere çaldığı birer toz tanesiyiz
Ölümden yapılmışız biz.
Hayat diye kabul ettiğimiz şey, gerçek hayatın uykusu, varlığımızın gerçek halinin ölümüdür. Ölüler doğar, ölmezler.
İki dünyayı ters sırayla biliriz biz.
Yaşadığımızı sanırken ölüyüzdür, ölümle pençeleşirken yaşamaya başlarız.
Uykusuz bir gecenin ardından sevilecek bir tarafımız kalmaz.
Uykumuz kaçtıkça, bizi insanlaştıran bir şeyleri de yanında götürmüştür.
| Her şey ne kadar boş! Biz, dünya ve her ikisinin kendi sırları.
Can YayınlarıKitabı okudu
| Ne çok insanız yaşayan, ne çoğuz kendini kandıran!
Can YayınlarıKitabı okudu
| Biz, olmadığımız şeyiz, hayat kısa ve hazin.
Biz anlaşılmalıyız, bunun farkındayım...
Sayfa 65Kitabı okuyor
"Sıkıntının gerçek bir insana, kendimle olan ilişkimin ete kemiğe bürünmüş haline dönüştüğü noktadayım."
Sayfa 455Kitabı okuyor
"Hepimiz kendi dışımızdaki koşulların tutsağıyız..."
Bugün sokağından geçtim seni görmeden, sonra geri döndüm bir soru sormak için, ama orada değildin.
23 Mayıs 1920Kitabı okudu
"Tepeden tırnağa belirsiz bir özlemim - ne geçmişe ne geleceğe duyulan: Ben şimdiki zamanın bir özlemiyim, isimsiz, fazlasıyla uzamış, anlaşılamamış."
Sayfa 448Kitabı okuyor