Pessoa

Bir haremde Kadınefendi bile olamadım şu
hayatta! Ne büyük bir kederdir bunu
yaşamamış olmak!

İki kişiymişler, güzelmişler ve başka bir şey olmanın peşindeymişler; aşk gelecek sıkıntısında oyalanıyor, bir türlü gelmiyormuş, bir gün yaşanacakların özlemiyse, hiç hissetmedikleri aşkın kızıymış daha o zamandan.

Kendimi dışarıdan görmeyi hiçbir zaman beceremedim. Hiçbir ayna bizi “dışarıdan biri” olarak yansıtamaz, çünkü bizi kendimizin dışına çekebilecek ayna yoktur. Bunu ancak bir başka ruh yapabilir, bir başka bakış ve görüş.

Varlığım ortadan kalkmıştı, bir başkasıydım, düşünmeden yaşıyordum.

Kendimi dinlerken ben bile kendim hakkında yanılırken, hatta bazen ne demek istediğimi bile anlayamazken, başkaları beni anlamaktan ne kadar uzaktır kim bilir!

Şu anda dünya aptallara,huzursuzlara,yüreksizlere ait

İnançla eleştiri arasındaki yolun ortasında akıl hanı vardır