Pessoa

Şeylerin değeri var oldukları süreye değil, bıraktıkları etkiye bağlıdır. Unutulmaz anlar ve eşsiz insanlar işte bu yüzden vardır!

Yaşamak, bir başkası olmaktır. Eğer bugün de dünkü gibi hissediyorsak, bizde duygu diye bir şey yok demektir; dün hissettiğimiz duyguların tıpatıp aynısını hissetmek hiçbir şekilde hissetmemek anlamına gelir; dün hissettiğimiz şeyleri bugün hatırlamaktan ibarettir bizim yaptığımız çünkü biz bugün, dünkü kayıp hayatımızın yaşayan kadavralarıyızdır.

Tanrı beni çocuk yaratmış, ömrüm boyunca da çocuk bıraktı beni.

Karamsar olmak, şeyleri trajik olarak algılamaya dayanır ve bu tarz bir tutum hem aşırı hem de rahatsızlık vericidir.

Hiç değilse bir ruha bir çeşit zehir, endişe ya da huzursuzluk bulaştırmak ne kadar hoşuma giderdi! Harekete geçme konusundaki kronik beceriksizliğim için biraz teselli bulurdum. Hayatımın amacı sapkınlık. Ama kelimelerim başka birinin ruhunda çınlıyor mu? Onları benden başka duyan var mı?

Sokakta tesadüfen yanlarından geçtiğim çoğu insanın da kendilerini umutsuz bir savaş veren sancaksız bir ordu gibi hissettiğini düşünüyorum. Sessizce hareket eden dudaklarımda, gözlerinin muğlak kararsızlığında ya da müşterek mırıldanmalarının bazen yükselen sesinde fark ediyorum bunu.

İçimdeki her şey derhal başka bir şeye dönüşme eğilimindedir; baş belası bir çocuğa karşı hissedilebilecek türden bir ruhun kendine karşı sabırsızlığı; her gün daha büyük ve her gün birbirinin aynısı bir huzursuzluk. Her şey ilgimi çeker ama hiçbir şey ayartamaz beni.