kitabı tek oturuşta okudum ve bitirdim. aslında ilk sayfalarda tipik bir küçük kasaba hikayesi diye düşündüm ama sonra karakterleri anlamaya başladım.
iki bakış açısı ile anlatılmasını sevmem kitaplarda ama bu kitap o kadar yerinde geçişler yapmış ki bu düşüncemi değiştirdi diyebilirim.
sayfa 97 den alıntı kitabın özeti;
insanları uzaktan yargılamak kolay , çünkü diğerlerinin kusurlarını gördüğünde nedense kendi kusurlarının onlarınkinden iyi olduğunu savunabiliyorsun.
fakat yakından baktığında hemen hemen aynı şeyleri göreceksin.umut, sevgi, korku, öfke. bir kere yakından baktığında bir çok yönden benzer olduğumuzu anlayacaksın. hepimizin kanları kırmızı akıyor ve canavarlarında kalbi kırılabiliyor.
jackson kasabanın canavarı olarak görülse de köpeğine duyduğu incelikli sevgi, içindeki boşluk, babasına olan tutumu ile aslında dışardan görüldüğü gibi olmadığını okuyoruz
ve Grace 'in babasının papaz olması ama eşini onlarca kez aldatıyor olması.
Grace'in eşine zaten bir şey demek bile istemiyorum ! tam bir pislik.
Kitabı çıtır çerez olarak görüp başladım ama etkiledi sanki.
