"Karanlıkta Parlayanlar" adlı antolojiyi ilk gördüğümde içindeki öykülerin dehşet verici olduğunu düşündüm ve hemen okumak için sabırsızlandım. Ancak, kitabı okumaya başlayıp sayfalar ilerledikçe umutlarım birer birer söndü. Kalemine en çok güvendiğim yazarlardan biri olan Stephen King'in "Mavi Hava Kompresörü" hikayesini bile kitaptaki birçok öykü gibi vasat buldum. Antolojideki hikayelerin çoğu beni tatmin etmedi, daha derinlikli ve çarpıcı öyküler beklerdim. Ancak yine de antolojideki bazı öyküler okumaya değerdi. Jack Ketchum ve P.D. Cacek'in "Ağ" öyküsü, Clive Barker'ın "PIDGIN ve THERESA" öyküsü, Edgar Allan Poe'nun "Gammaz Yürek" öyküsü gibi. Son olarak da özel olarak değinmek istediğim John Ajvide Lindqvist'in "Koruyucunun Kılavuzu" öyküsü. "Koruyucunun Kılavuzu" kesinlikle kitaptaki en iyi öykü. Lindqvist'in eserini o kadar çok sevdim ki sırf bu öykü hatrına kitaba yedi puan verdim. Lindqvist benim için kesinlikle kitabı kurtaran yazar oldu. Bu öykü, benim için sadece "Lovecraft" evreninde geçen olağanüstü bir hikaye değil, aynı zamanda sıra dışı atmosferi ve etkileyici anlatımıyla beni derinden etkileyen bir başyapıt.
Ahmet Ümit'in şiir kitabını okudum bu sefer. Şiirdeki üslubu yalın olsa da içerik anlayışı oldukça derin diye düşünüyorum. Toplumdaki yanlızlaşma, aşk, terk edilmişlik gibi bir sürü konuya değinip şiiri farklı bir şekilde yorumlamış. Son 20 sayfadaki Edgar Allen Poe'nun şiirini alarak aralarda kendi yorumunu eklemesini de çok farklı ve dikkat çekici buldum. Ahmet Ümit şiirlerinde de güzellikler yaratmış.
