"Politik konuşma ve yazma büyük ölçüde savunması olmayan şeylerin savunmasıdır... Böylece politik dili oluşturan şey edebikelamlar, belirsizlik ve muğlaktır." Politics and the English Language
Sayfa 27 - ALTIKIRKBEŞ YAYINKitabı okuyor
Günümüzde, politik konuşmalar ve yazılar çoğunlukla savunulamayacak olanın savunmasıdır.
Kişi zavallı olduğunu düşünerek kendini alkole verebilir ve içtiği için kendine daha da fazla acıyabilir. İngiliz dilinin başına gelen de budur. Dilimiz çirkin ve hatalı bir hale geldi çünkü düşüncelerimiz aptalca ve dilimizin şapşallığı bizim aptalca düşünmemizi daha da kolaylaştırıyor.
Kötü yazarlar ve özellikle bilim, politika ve sosyoloji alanında yazanlar, nerdeyse her zaman Latin ya da Yunan kelimelerin Saxon kökenli kelimelerden daha üstün olduğu düşüncesiyle lanetlenmişlerdir.
Bazı yazılarda, özellikle sanat eleştirisi ve edebi eleştiride, tamamen anlamsız uzun paragraflarla karşılaşmak normaldir. Bunlar, sanat eleştirisinde kullanıldıkları halleriyle, gözle görülür birşey anlatmadıkları gibi okuyanın kafasında da birşey canlandırması beklenmeyen tamamen anlamsız kelimelerdir.
Demokrasi gibi bir kelimenin üzerinde anlaşılmış bir tanımı olmadığı gibi böyle bir anlaşma girişimi hiç kimsenin işine gelmez. Bir ülkeye demokratik dediğimizde onu övdüğümüz anlaşılır dolayısıyla her türlü rejimin savunucuları rejimlerinin demokrasi olduğunu iddia eder ve bu kelime tek bir anlama bağlanırsa onu kullanamayacaklarından korkarlar.
Metafor kullanmanın tek amacı zihinde görsel bir sahne canlandırmaktır. Bu görüntüler çarpıştığında; faşist ahtapot jübile şarkısını söyledi, zorba kazana atıldı cümlelerinde olduğu gibi, yazarın bahsettiği nesneleri hayalinde canlandırmadığı anlaşılır. Başka bir deyişle yazar gerçekten düşünmüyordur.
Özenli bir yazar yazdığı her cümlede kendine en az dört soru soracaktır: Ne söylemeye çalışıyorum? Hangi kelimeler bunu ifade eder? Hangi betimleme ya da deyim bunu daha açık bir hale getirir? Bu betimleme etki yaratabilecek kadar canlı mıdır? Ve muhtemelen iki soru daha soracaktır. Daha kısa bir şekilde yazabilir miydim? Kaçınılabileceğim çirkin bir şey söyledim mi?
Berrak bir dilin en büyük düşmanı samimiyetsizliktir. İnsanın gerçek düşünceleri ve söyledikleri arasında fark varsa mürekkep balığı gibi uzun kelimeler ve bitkin deyimler fışkırtarak kendini gizler.
Zamanımızda ‘politikadan uzak durmak’ gibi bir şey söz konusu değildir. Tüm konular politiktir ve politikanın kendisi yalanlar, kaçınmalar, ahmaklık, nefret ve şizofreni yığınıdır. Genel atmosfer kötü olduğunda, dil de bunun acısını çeker.
Eğer düşünceler dili bozuyorsa dil de düşünceleri bozabilir.
Yıpranmış tüm kelime ve deyimler hurdaya ayrılmalıdır. Yazarın anlamını net oldukça doğru dilbilgisi, söz dizimi, Amerikanlaşma ya da ‘iyi yazım tarzı’ denilen şey önemli değildir.
Kısa bir kelimeyi kullanabileceğiniz yerde asla uzun bir kelime kullanmayın.
Eğer bir kelimeyi atabiliyorsanız o kelimeyi atın.
Aktif fiilleri kullanabileceğiniz yerde pasif fiilleri kullanmayın.
Günlük İngilizcede bir karşılığını bulabildiğiniz yabancı ifadeyi, bilimsel kelimeyi ya da jargonu asla kullanmayın.
Herhangi bir şeyi kabaca söylemek yerine yol yakınken bu kuralları bozun.
Dile sadece düşünceleri ifade etmenin ve gizleyip engellememenin bir aracı olarak bakıyorum.