Zeliha

ışıkları tutamıyorum avuçlarımdan kayıyor karanlık en büyük korkum gece gittikçe çoğalıyor halıda kan izleri buldum cıgarası hala yanıyor cesedin başına oturdum gözleri bir tuhaf bakıyor bu çocuğu tanıyordum yıllardır yalnız yaşıyor bütün mektuplarını okudum kimseyle anlaşamıyor cinayeti otele duyurdum telefonlar üst üste çalıyor sabaha karşı başladı sorgum polis öleni ben sanıyor
Attila İlhan
Attila İlhan
Reklam
Dünya benden ben olmamı istemedi. Beni ben olarak tanımadı.
Dünya ne ise oydu; ben de ne isem o oldum uyuşamadık. Hepsi bu.

Okur Takip Önerileri

Tümünü Gör
Zeliha

Zeliha

, bir kitabı okumayı düşünüyor
Tanrı'nın Unutulan Çocukları
Craig Silvey
7.6/10 · 6,3bin okunma
Reklam
659 öğeden 31 ile 45 arasındakiler gösteriliyor.