İstediğim hayat mutluluk vermez bana artık.
Seni istemeyeceğim günüde gördüm
Şu saatten sonra bu yaşanmışlık,
Zemheriyi yaşamış kalbim kadar yanık..
Kırgınlıklar hüzün ile mutlu şimdi
Senden sonra parçalanan kalbim gibi.
Söyle bu aldatış sende ki neyin ederi?
Yoluna taş koymam ama DÖNERSEN yine GERİ….
Hayallerin özgürlüğü sarıpsarmaladı beni
Yüreğimde belirsiz bir duygu ki çok yeni,
Dokunursan yağmurlu gözlerime şimdi,
Bırakmam lakin ellerimden ellerini
Kitap üç bölümden oluşuyor. Her bir bölümü gizemli olayları zincirleme takip ediyor. Sürükleyici ve olayın iç perdesini aydınlatacak pek bir bilgi yok ya da var ama müsvedde şeklinde bunu düzenleyecek bir kapasite gerekiyor. Kendimce parçaları birleştirdiğimde tam olarak bir sonuca ulaştım diyemem. Ama bu ulaşılmaz belirsizliklere rağmen her sayfa akıp gitti sanki. Bulunduğum karmaşadan beni alıp götüren bir kitap oldu. Siz de kendi karmaşanızdan uzaklaşmak isterseniz Paul Auster dünyasını okumanızı isterim…
Nankörlük bir insanda en büyük kusurdur bence.
Yalancılıktan , sahtecilikten , boş yere övünmekten, sarhoşluktan nefret etmem, nankörlükten nefret ettiğim kadar…