nida

Mendiliyle gözlerini sildi, ağladığımın bile farkında değilim. Kendini azıcık yumuşamış, rahatlamış hissetti. İnsanın kendi üzerine kapanıp ağlaması tatlı bir şeydi.

Sayfa 260 - Can yayınlarıKitabı okudu

Reklam

İnsanlık, yalnızca kendi kendisiyle dopdoludur, kimsenin yokluğunu duymaz, kimseyi beklemiyor. O hiçbir yere gitmemekte, hiçbir hedefe varmamakta devam edecektir gene, aynı insanlar aynı sorularla kafa patlatmakta ve aynı hayatları hiçbir hedefe götürmeden yitirmekte devam edeceklerdir.

Sayfa 253 - Can YayınlarıKitabı okudu

nida

"Bütün erkekler korkuyor." dedi. "Hepsi, herkes! Korkmayanlar, ancak budalalar ya da delilerdir. Bu, cesaretle ilgisi olan bir şey değil, anladın mı? Ve sen, sen beni yargılayamazsın, çünkü dövüşmeyeceksin!"

Sayfa 82 - Can yayınlarıKitabı okudu

Okur Takip Önerileri

Tümünü Gör

nida

Mathieu, bomboş plajda kurunuyor, düşünüyordu: "Deniz bile kalmaz! O bile!". Ve savaş rüzgârı üstüne üstüne esiyordu.

Sayfa 70 - Can yayınlarıKitabı okudu

nida

... savaş iyi niyetli insanların sürü sürü kurban edildiği bir eski çağ töreni, bir suçsuzlar katliamı. Bu saf berrak gökyüzünü kendi elleriyle yırtacak, parçalayacaklar!

Sayfa 59 - Can yayınlarıKitabı okudu