Okumam sırasında çoğunlukla, geride bırakılan, hayatı bir güne sabitlenen Aladağ ailesi ile sohbet etmek istedim. Can ile konuşabilmek için şair olmak istedim mesela, ona söyleyecek sözler tasarladım kafamda. Annesi ile dergileri arayıp Meral'e ulaşmak, babasının şiirlerini okuyup üzerine konuşmak istedim yer yer. İçimdeki geride kalan olma duygusuyla bu şekilde mücadele etmek istedim belki de, kim bilir.
Barış Bıçakçı'nın çok sevdiğim anlatımı hikayeye hoş bir tat katmış bence, olayların sırayla değil de parçalar hâlinde anlatılması en sevdiğim şeylerden biriydi. Şairin hikayesini okurken sonraki bölümde Can ile ilgili ne olacak diye düşündüğüm de oldu, Can'ın geçmişini anlatırken acaba bugün ne yapıyordur dediğim de. Keyif alarak okuduğum, okurken daha önceden hissettiğim pek çok duyguyla karşılaştığım bir kitaptı...
