"Bilmiyorum nedir bu sende olan,bu kapayan ve açan.
Yalnız anlıyor birşey gözlerinin sesini
Güllerden derin olan kimsenin yok,
Yağmurun bile böyle küçük elleri."
Gece her şeyin üzerini örter, diye düşünür insan. Oysa gecenin örttüğünden çok hatırlattıkları vardır. Hatırlatırken sarstıkları, sarsarken suskunlaştırdıkları, suskunlaştırırken acıttıkları.
"Defterimde kanatlanan genişçe bir M harfiydin sen,sayfadan sayfaya uçardın,hiçbir deftere yazılmayacaksın artık,hiçbir çocuğun eli hayat veremeyecek sana."
Çocukluk ne güzel... Çocuklar ne sevimli, ne tatlı yaratıklar öyle değil mi? En çok hoşuma giden halleri nedir bilir misiniz? İkiyüzlülük bilmemeleri, bütün istek ve duygularını, içlerinden geldiği gibi açıklamaları...