Ahh Rebeca :((
...evinin kapılarını sımsıkı örttü ve hiçbir dünya nimetinin aralayamayacağı bir kayıtsızlık kabuğuna çekilip kendini canlı canlı eve gömdü.
Sayfa 119Kitabı okuyor
“Nefret ettiği ya da sevdiği için, yalnızlığın ne demek olduğunu bildiği için, Rebeca'yı o sefaletten çekip kurtarabilirdi.”
Oysa yalnızlığın ayrıcalığına ulaşabilmek için yıllar yılı acı ve yokluk çekmiş olan Rebeca, düzmece iyilik gösterileriyle altüst edilecek bir yaşlılık dönemine, bu ayrıcalığı değişmemeye kararlıydı.
Sayfa 248Kitabı okudu
Amaranta, her an, ister uykuda, ister uyanık olsun, ister öfkeli, ister sakin olsun, hep Rebeca'yı düşünürdü. Çünkü yalnızlık, anılarını ayıklamış, yaşamın yüreğinde biriktirdiği özlem dolu süprüntüleri yakmış, geriye en acı anıları bırakarak onları arıtmış büyütmüş, sonsuzlaştırmıştı.
Sayfa 248Kitabı okudu
Rebeca'nın kendisini mutlu kılan adamı öldürmesi için de kimse bir neden göremiyordu. Jose Arcadio yatak odasının kapısını kapatır kapatamaz, evde bir silah sesi çınladı. Kan, kapının altından süzüldü, oturma odasını geçti, sokağı çıktı, inişli çıkışlı yoldan karşıya ulaştı, kaldırımları indi çıktı, Türkler Sokağı'nı geçti, önce sağa, sonra sola saptı, Buendiaların evinin tam karşısına geldi, kapalı kapının altından sızdı, halıları kirletmemek için duvar diplerinden salonu geçti, oturma odasını geçti, yemek masasının çevresinden geniş bir kavis çizdi, begonyalı terasa uzandı ve Ursula'nın mutfağına girdi.
Sayfa 152
Rebeca nın sağ olduğunu ve o böcek deliğinde çürüdüğünü bir an bile aklından çıkarmayan tek kişi,onu hiçbir zaman bağışlamamış olan yaşlı Amaranta ydı.Gün doğarken yalnız yatağında yüreğinin soğukluğundan üşüyerek uyanınca Amaranta nın ilk aklına gelen Rebeca olurdu.Pörsümüş göğüslerini,sarkmış karnını sabunlarken,kaskatı kolalı iç eteklerini ve bükülmüş belini düzeltmek için taktığı korseyi giyerken,elindeki o korkunç kefaretin siyah sargısını değiştirirken hep Rebeca yı düşünürdü.Amaranta her an,ister uykuda,ister uyanık olsun,ister öfkeli,ister sakin olsun,hep Rebeca yı düşünürdü.Çünkü yalnızlık,anılarını ayıklamış,yaşamın yüreğinde biriktirdiği özlem dolu süprüntüleri yakmış,geriye en acı anıları bırakarak onları arıtmış büyütmüş,sonsuzlaştırmıştı.
Sayfa 248Kitabı okudu