Oysa yalnızlğın ayrıcalığına ulaşabilmek için yıllar yılı acı ve yokluk çekmiş olan Rebeca, düzmece iyilik gösterileriyle alt üst edilecek bir yaşlılık dönemine, bu ayrıcalığı değiştirmemeye kararlıydı.
Sayfa 248 - CanKitabı okuyor
Rebeca tepeden tırnağa ürperdi. Bir düş görüyormuşcasina ufacık bir kizken sandığı, salıncakli iskemlesi ve içindekilerin ne olduğunu hiç bilmediği torbayla bu eve gelişi canlandi
Sayfa 89 - Can çağdaşKitabı okudu
ev halkı Rebeca'nın dünyadan ne denli koptuğunu anladılar ve ömrü oldukça onu bu inatçı yalnızlıktan çekip çıkaramayacaklarını kavradılar.
Rebeca?? Ne işin var burada koş yüzyıllık yalnızlık senin dünyan
Demerara’daki bir Kızılderili çocuk, sonunda erken ölümüne neden olan, kum yeme alışkanlığı edinmişti
Oysa yalnızlığın ayrıcalığına ulaşabilmek için yıllar yılı acı ve yokluk çekmiş olan Rebeca, düzmece iyilik gösterileriyle altüst edilecek bir yaşlılık dönemine, bu ayrıcalığı değişmemeye kararlıydı.
Sayfa 248Kitabı okudu
Rebeca'nın bu içe kapanıklığı şaşılacak şey değildi.
Cana yakın ve içten görünmesine rağmen içe dönük bir kızdı, yüreğinden
geçenleri kimseye açmazdı.
Ablalarının dükkanında, evlerinin penceresinde hep kıza bakındı durdu, ama onu yalnızca dayanılmaz yalnızlığını dolduran hayalinde buluyordu. Aureliano, saatlerce Rebeca'yla salonda oturuyor, laterna dinliyordu. Rebeca, laternayı can kulağıyla dinliyordu, çünkü çalınan müzik Pietro Crespi'nin kendilerine dans öğrettiği müzikti. Aureliano da laternayı can kulağıyla dinliyordu, çünkü müzik dahil her şey ona Remedios'u hatırlatıyordu.