Ben aşk adamıyım,
Sevmeye geldim insanları,
Gönlümle, elimle, kafamla sevmeye;
Hesapsız, karşılıksız,
Ayrılık gayrılık gözetmeden.
Gün gelip gidersem şayet,
Öyle severekten gideceğim ki,
Karanlık kıyılardan bile olsa,
Candan selamlarım,
Civarımdan geçecek gemileri;
Güneşli gemileri;
Şarkılı gemileri;
içlerinde kendim varmışım gibi!
Keder vardı, her zaman da olacaktı ama gri sis kalkmıştı. Kendimi gökyüzünün en yüksek noktasına çıkmış bir şahin gibi uzaklarda ve berrak hissediyordum.
Ondan pek çok sebepten ötürü uzak durmuştum. Ama bütün bu sebeplerin kökeninde bir tür korku yattığını birden anladım. Ve hayatımda hiçbir zaman korkak biri olmamıştım.