Ömrümüzün sonunda, kendimize söylenmiş tek bir cümlemiz olmadan bu yorucu yolculuğu tamamlıyoruz.
Yaşanan her şeyi ömür terazisinin bir kefesine koyduğumuzda, konuşulmayan o tek bir cümlenin dengesine ulaşamadığımızı hayretle görüyoruz.
Yenildiğimizi anladığımızda artık çok geç oluyor