Ahmet Arif'in Leylasına düğünü için hediye ettiği şiir...
"Leylim,
Ben fakir bir şairim.
Bunu düğün hediyesi say.
Zaten bunu sen yazdın gibi bir şey...
Ne yalan söyliyeyim, üzgünüm.
Bir yerlerim kopmuş, kanamış gibi.
Bunu ancak sen anlarsın.
Gene de mesut olmanı bütün kalbimle isterim."
Sayfa 49Kitabı okudu
Ruhum...
Mısrâ çekiyorum, haberin olsun.
Sayfa 46Kitabı okudu
Ruhum..
Mısrâ çekiyorum, haberin olsun.
suskun
Ruhum...
Mısra çekiyorum, haberin olsun.
Çarşılarin en küçük meyhanesi bu,
Saçları yüzümde kardeş, çocuksu.
Derimizin altında o olüm namussuzu...
Ve Ahmedin işi ilk rasgidiyor.
İlktir dost elinin hançersizliği...
Ağlıyor yeşil.
Sayfa 46 - metisKitabı okudu
Ruhum...
Mısra çekiyorum, haberin olsun.
Çarşılarin en küçük meyhanesi bu,
Saçları yüzümde kardeş, çocuksu.
Derimizin altında o olüm namussuzu...
Ve Ahmedin işi ilk rasgidiyor.
İlktir dost elinin hançersizliği...
Ağlıyor yeşil.
sf/ 34
Ahmet Arif'in Leylasına Düğünü İçin Hediye Ettiği Şiir
"Leylim,
Ben fakir bir şairim.
Bunu düğün hediyesi say.
Zaten bunu sen yazdın gibi bir şey...
Ne yalan söyliyeyim, üzgünüm.
Bir yerlerim kopmuş, kanamış gibi.
Sayfa 49
2 Haziran 1991, Ahmed Arif anısına...
Ruhum...
Mısra çekiyorum, haberin olsun.
Çarşılarin en küçük meyhanesi bu,
Saçları yüzümde kardeş, çocuksu.
Derimizin altında o ölüm namussuzu...
Ve Ahmedin işi ilk rasgidiyor.
İlktir dost elinin hançersizliği...
Ağlıyor yeşil.
Sayfa 34 - İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okudu
Sus,kimseler duymasın.
Duymasın ölürüm ha.
Aydım yarı gecede
Yeşil bir yağmur sonra...
Yağıyor yeşil.
En uzak, o adsız ve kimselersiz,
O yitik yıldızda duyuyor musun?
“Leylâcık,
Bazıları öyledir, okumazlar, ciddî düşünemezler. Gene de aydın olmaktan vazgeçemezler. Hatta aydın kişi oldukları için kendilerinde mutlu bir baht, gizli de olsa, bir müstesnalık bulurlar. Bu, bir toplum derdidir. Ferdi bunlardan ötürü ayıplamak pek doğru ve yerinde olmaz. Bilirsin ki insan, muhitiyle doğru orantılı gelişir,
Ruhum,
Mısra çekiyorum,
Haberin olsun.
Çarşıların en küçük meyhanesi bu,
Saçları yüzümde, kardeş, çocuksu.
Ah, canımda o ölüm namussuzu....
Ahmedinin işi, ilk rast gidiyor.
İlktir dost elinin hançersizliği.
Ağlıyor,
Yeşil.
(Ahmed Arif): Bu parça , "Suskun"un son bölümüdür. Bilmem sana (Leyla Erbil) biraz bir şeyler anlatabiliyor mu? Sondan üçüncü mısra!
Sayfa 39 - Kültür yayınlarıKitabı okudu