Zeynep
@ruhuzena
334 okur puanı
Ocak 2020 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Ne ölümler gördüm.
En çok yalanlara öldüm.
Kırdılar,
Kırıldım artık.
Özdemir Asaf, Yalnızlık Paylaşılmaz
Durma üz kendini üzebildiğin kadar, hatalarını düzeltecekse. Düşünme hiç şu anını, düşüncesizlik garantiliyorsa yarını. Ve kork ölümden ölesiye, korkun seni ölümsüzleştirecekse.
William Shakespeare
Hangi çiçekten çalıntıdır huyun
Hangi ırmağın peşinde kaybolur güzün?
Çok yürüsem ormanında bulur muyum?
Hangi ceylanın gözünde saklıdır yüzün?
Okur Takip Önerileri
İçimizde paramparça olup kırıntılarına kadar ufalanmışken hayat, umutlar birer volkan olup patlamışken içimizde, boğulmuşken en derinlerimizde gizlediğimiz yaralarımızda, korkaklık edip bir adım atamadığımız hayatı kaybederken bile nasıl oluyor da atıyordu bu kalbimiz? Nasıl hâlâ yaşam bizi gömmüyordu? Nasıl hâlâ yaşamak için çırpınıyorduk boğulurken? Ölmek, nasıl bu kadar zor olabiliyordu? Umutlarımız, hayallerimiz, isteklerimiz, içimizdeki arzularımız diri diri gömülürken nasıl ölmüyorduk?
Nasıl yaşarken birden çok ölüp bir kez gömülüyorduk?
Yalnızdım
Tek bir kurşunla bir savaş alanında
Ben de kendimi öldürdüm onunla
Bak ne kaldı ellerimde?
Hiçbir şey yok yüreğimde
Sena Şener, Kapkaranlık Her Günüm
"Ve insan en çok göğe vurgun
Sonra zifiriliğe,
Şiire,
Ve hep Allah'a..."
- Cahit Zarifoğlu
Yaslan göğsüme sevdiğim
Benim gönlüm gök gibidir açık deniz gibidir
Pas tutmaz benim içim yeryüzü gibidir
Toprak gibidir
Sen ki bulut gibisin
Ay gibisin güneş gibi bazen
-Erdem Bayazit, Aşk Risalesi
Akıl hastanesinin bahçesinde sigara içiyordum. Merakımdan sanırım, bir şekilde orada buldum kendimi. Kendi halinde, oldukça normal davranan, yüz çizgilerinden kırklarında olduğunu düşündüğüm bir adamla göz göze geldik. Ben bir kaç kafamı çevirsem de, o gözlerini üzerimden hiç çekmedi. Kıyafetlerinden anladığım kadarıyla misafirdi orada, hasta
Didem Madak
Sonra gittin.
Çocuk oldum bir daha, ağladım.
Kaç şiir, kaç kere sular altında kaldı.
Kitaplar, aşk, her şey.
Her şeyi son bir kere daha kurtaramazdım.
Keşke nane şeker gibi mentollü bir buluttan doğaydım
Sonra gittin.
Beyaz bir küf büyüdü evde, tersten yağan kar gibi.
Keşke dünya toz şekeri ile kaplı olsaydı.
Çocuk oldum sonra ağladım, yağmur bile beni ayıpladı.
Söz dedim, söz verdim.
Ruhumu gömdüğüm yer hala belli.
Güneşi özledim, sonra seni
Keşke gölgesine razı bir fesleğen olaydım.
Sonra gittin
Gözlerin bir yeşil fanila unutulmuş balkonda
Sicim yağmur taklidiydi
Artık iyice inceldi.