Annemin ölümünün üzerinden neredeyse bir ay geçmişti ve ben, her ne kadar artık eski ben değilsem de onun karşısında kendim olmak istedim. Ona, onu ne kadar çok sevdiğimi söylemek istedim. Ölüler için bir şey ifade etmese de bunu yapmak istedim. Ben de annem gibi bir ölüydüm. O toprağın altında, bense yeryüzünde. O gün katıldığım ikimizin cenazesiydi. Onun ölümünün gerçekliğine kendimi inandırmak ve benim ölümümü de her şeyi savurup götüren rüzgâra fısıldamak için.
Sayfa 158 - Kafka KitapKitabı okudu
Bazen, bir rüzgara dönüşüp saçlarının arasında gezinmek ve kulağına, her şeyin düzeleceğini fısıldamak istiyorum. Her şeyin düzeleceğini ona ben de söyleyebilirim. Ama bence bunu rüzgardan duyması daha inandırıcı olur.
Sayfa 12Kitabı okudu
Rüzgara Fısıldamak
Rüzgar! Mirac'ın mukaddes anahtarı bu kadar mahzunken, aşkımızı toprağa kim verdi?
Rüzgara Fısıldamak
Bırakmışım kendimi senin eline,bana ne gerekliyse onu ver işte.Ya da ilişme,unutulup giden biri olayım...
undefinedKitabı okuyor
