“Nasıl yani Zerdüşt?” dedi kendine, “denizi mi teselli etmek istiyorsun bir de?”
Ah tatlı kaçık Zerdüşt, güvenmeye pek heveslisin! Ama hep böyleydin sen: hep güvenle yaklaştın korkunç olan her şeye. Her canavarı okşamak istersin. Bir nebze sıcak soluk, bir tutam yumuşak tüy pençesinde — ve sen hemen hazırsın sevmeye ve baştan çıkarmaya. S e v g i d i r en yalnız kişinin tehlikesi, her şeye duyulan sevgi, c a n l ı o l s u n y e t e r k i ! Gerçekten gülünç benim deliliğim ce sevgideki alçakgönüllülüğüm!” —