"Benden bir başkasına giden yolu yürümeden, benden Allah'a uzanan yolları fark edemeden, insan olmanın içimde sızlayan yarasını bilmeden nasıl mutlu olabilirim?"
Duygularımın tonunu, sesimin rengini, gülüşümün akışını ve gövdemin devinimini hesaplamaktan; içimdeki suların yatağını değiştirmekten ve sonu hep başkalarında biten yollara sürülmekten kedileri, serçeleri ve çiçekleri bile suçlar olmuştum.
Yazın sıcağı, güzün serinliği,
Kışın da soğuğu seni üzüyor.
İlkbaharın o güzelim dönemi,
Bu sefer de seni engelliyor.
Peki bana söyler misin şimdi:
Senin ilme arzun ne zamandır?