Postmodern Romana Kayıtsız Kalmak, Zeitgeist'i Reddetmektir. Peh Peh:))
Bu iletiyi değerli dostum, kıymetli kardeşim 
Muzaffer Akar 'a ithaf ediyorum.
Kavramlarla düşünürüz. Kavramların da tanımları yapılmıştır. Amaç birbirimizi anlamak ya ondan. Bu bize anlama ve düşünmede hız verir. Kavramı duyduğumuz an kafamızda onun yapılmış tanımı belirir ve spekülasyonun önüne geçeriz bir nebze. Roman
Saatler ancak bu kadar can yakarmış.
1'den hüzün çöküyor yüreğime
2'de bir sensizlik senfonisi başlıyor
3'tür dilek hakkımı sen üzerine kullanıyorum 4...5...6...7...8...9...10...11...12..
Ah azizim gözüm seni ararken ne kadar da can yakıyor saatler
ama her saniyeye de şükür ki sana yaklaşıyorum
ama her saniyeye kahır ki sensiz biraz daha oyalanıyorum
Geceler de geçmiyor,en yakın dostum oluyor Göz yaşlarıma sırdaş,yokluğunda bana yoldaş
Özlemeyi de sevmeye
başladımalışıyorum...
Her defterimizi açışımda yayılan sen kokusu...
Her dakikaya Ah'ım var
Anlıyorum şimdi sevgilim
Seni sevmek intihara tövbeymiş,kusursuza doğru niyetmiş
Sevdiceğim geçen dakikalar geçmez oldu Sindi içime hasretin
Sarılıyorum yokluğuna,özlemini öpüyorum
ve yine saatim sensizliğe hasret geçiyor..
Mutsuzluktan Kaynaklanan Halsizlik
Mutlu olduğunuz zamanları hatırlayın. Nasılda içiniz kıpır kıpır ve enerjik olduğunuzu hatırlayın. Nasılda yeni günü heyecanla beklediğinizi hatırlayın. Saatlerin su gibi akıp gittiği, hiçbir korkunun, endişenin moralinizi bozmadığı zamanları hatırlayın. Anlamlı anlamsız yüzünüzden hiç gitmeyen tebessümleri, kahkaha atarak güldüğünüzü, esprilerin
Zaman
Zaman geçmiyor buralarda
Gönlüme telve gibi çöktü vakit
Kuşlar farklı ötüyor sanki
Deniz mumya, sahiller lahit gibi
Sessiz bir çığlık boşluğa
Öyle imkansız öyle gerekli
Zaman buralarda geçmiyor
Saatler ayarlanmaya unutulmuş
Gökyüzü farklı bakıyor sanki
Kargalar konuyor umursamazlığa
Öyle bir yerdeyim ki
Bu sıcakta kanım donuyor
Cennetin ortasında cehennem
Zaman buralarda geçmiyor
Tüketiyorum kendimi bu sevdayla
Ha vazgeçtim ha vazgeçeceğim derken
Anlamsızlaşıyor bir anda
Deniz sesleniyor bana, vazgeç!
Zamansa buralarda hala
Ölmek için erken yaşamak içinse çok geç
Sadece düşünün ve hayal edin
Bir arkadaşınız var. Lise de aynı sınıfa düşüyorsunuz. Müzik zevkleriniz sevdiğiniz derler her biri aynı. Arkadaşlığınız güzel bir şekilde ilerliyor. Lise dönemi işte bilirsiniz türlü iğrençliklerde şakalar yapıyorsunuz yeri geliyor canınızı yakıyorsunuz ama bi ufak gülümseme ile canınızın yanması geçiyor. Beraber okuldan çıkıp trene biniyorsunuz.
Okurken Hayal Etmenizi Düşünmenizi Rica Ediyorum..
Bir arkadaşınız var. Lise de aynı sınıfa düşüyorsunuz. Müzik zevkleriniz sevdiğiniz derler her biri aynı. Arkadaşlığınız güzel bir şekilde ilerliyor. Lise dönemi işte bilirsiniz türlü iğrençliklerde şakalar yapıyorsunuz yeri geliyor canınızı yakıyorsunuz ama bi ufak gülümseme ile canınızın yanması geçiyor. Beraber okuldan çıkıp trene biniyorsunuz.
Anne
Çözdüm ayrılığın düğümlerini
Sana geliyorum ey anneciğim
Tükettim acının iklimlerini
Gözleri bulut bulut anneciğim
Ağarmış saçında kavli bir akşam
Kırılmış saatler geçmiyor zaman
Yollar yalnızlığı söyler durmadan
İçimde tüten umut anneciğim
Ellerim hüzündür gözlerim camda
Yıldızlar gülümser ta uzaklarda
Sıcak kucağının saltanatında
Çocuk gönlümü avut anneciğim
Sığındığım bir kalesin sevgiden
Hayalin geçiyor şimdi gözümden
Sana kör bir yalnızlığın içinden
Uzattım elimi tut anneciğim.
Tüm cefakâr,vefakâr Annelerimize ( Abdulbaki Kömür)