Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.38
Capulet ile Montague
"Söylediklerimizi dinlerseniz sabırla
Söylemediklerimizi de görürsünüz oyunda." sözleriyle başlar eser.
Romeo ve Juliet, doğuda da batıda da sık sık işlenmiş bir temadır aslında. Tarihte bir çok kez, kavgalı iki aile ile birbirlerine aşık çocukları hikayelere konu olmuştur.
Şimdi sorarsınız bana: "Ee bu eser neden bu kadar popüler? Diğerlerinden farkı ne?"
Aslında, tahmininiz üzere; ustaca kaleme alınmasıdır popüleritesi. Rönesans dünyasındaki uyum, denge ve simetri anlayışı işlemiştir ruhuna. Tamam anladık, ustaca işlenmiş fakat yine gerekmez özellikle bu oyun üzerinde durmaya.
Atladığımız diğer nokta şudur aslında: Bütün oyuncular başlı başına bir karakteri anlatır, içimizden karakterleri. Julietin babası Capulet, prensle evliliği istemeyince kızının fikirlerine değer vermeyip sinirlenmesi, tehditler savurması mesela. Kavga peşinde koşan, kendini yüce gören ve küçümseyici tavırlarla tahrik eden "zorba" Tybalt. Öyle, ismi geçen karakterlere de gerek yok, düğün evine gelen çalgıcının, düğün için geldikleri evden gelinin cenazesi çıkınca, "... hadi içeri girelim de yas tutanları bekleyelim.
Hiç olmazsa karnımızı doyurur öyle gideriz." demesi. Uşaklardan tutun Rahip Lawrence'a kadar birer karakterdir aslında, içimizden karakterler.
Lakin son olarak söylemek istediğim şey, Shakespeare'in gençlik eserlerinden biri olan bu oyundan; Othello'daki, Kral Lear'daki, Fırtına'daki tadı yakalayamadım.
Umut
"Karıncanın Su İçtiği, beklemenin ve sabrın romanıdır. Savaştan dönmeyen yakınlarını bekleyen kadınların, yurduna dönmeyi bekleyen sürgünlerin, denizi bekleyen balıkçıların, aşkı bekleyen yüreklerin sonsuz bir sabırla hayata duydukları inanç, adanın doğasına, insanlarına duyulan sevgiyle aydınlanır." diyor romanın kapağında. Çok güzel özetliyor romanı.
Hep bir umut vardır, hiç tükenmeyen. Sonu olmasa da bekler insan. Galiba o beklemektir sonucu özelleştiren ve güzelleştiren. Bekleyelim, sabredelim. Her şeyin hayırlısını dileyelim. Bir son olur elbette. Ya da olmaz, bilemiyorum. Sona gelene kadar yaşananlar aslında önemli olan. Ne yaşıyoruz, nasıl yaşıyoruz, nerede yaşıyoruz, kimlerle yaşıyoruz... Kimi zaman acı veren kimi zaman yüzümüzü güldüren olayların içindeyiz. Hayat bu hem ağlarız hem güleriz. İnsana da en çok gülmek yakışıyor ama olsun acıda bizden. Yine de içimizde bir umutla hayatta kalmaya çalışıyoruz. Kaybetmeyelim o umudu olur mu? :)
Yeşilin Kızı Anne serisinin üçüncü kitabı “Ada” heyecanla başladığım ve yine heyecanla bitirdiğim bir kitap oldu.
Bu sefer Anne’in 4 yıllık üniversite hayatına dahil oluyoruz. Edindiği yeni arkadaşlıklar, birlikte geçirdikleri güzel anlar, sınav zamanları, verdiği kararlar, hatalar, bunlarla büyümesi, olgunlaşması... O kadar güzeldi ki. Kitabı bitirip, kapağını kapattığımda Hester Gray’in bahçesindeki kelebekler sanki kalbime kondu.
Devam kitaplarını heyecanla bekliyorum ve Koridor Yayınları henüz 4.kitabın çevirisini bitirmedi Sabırla bekleyelim bakalım...
şartlar ne olursa olsun yeterki inanalım ve sabırla bekleyelim.gün gelecek ve herşey istediğin gibi gerçekleşektir.elbet bu süreçte zaman da senden çok şey alıp götürecektir.ama zalimlerin yaptığı asla yanlarına kalmamıştır.işte asıl yaşamaktır bunu görmek.
