(Asr 103/3)
إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَتَوَاصَوْا بِالْحَقِّ وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ
Zararda olmayanlar; inanmış olan, iyi işler yapan, birbirine doğruları tavsiye eden ve sabırlı olmayı tavsiye eden ikimselerdir.
“Eğer hayat sadece sevinçle dolu olsaydı, hiçbir zaman cesur ve sabırlı olmayı öğrenemezdik.” Helen Keller
Dinine bağlı, abdest alıp namaz kılan ve İslâmiyet’in emirlerini yerine getiren maneviyatı yüksek kişilerin stresi daha az olur. Çünkü dinimiz, tevekkül etmeyi, sabırlı olmayı, iyi geçinmeyi, güler yüz göstermeyi, iyilik etmeyi, affetmeyi, kanaatkâr olmayı, âsî olmamayı kısacası güzel ahlâklı olmayı bildirerek stres yapmamanın yollarını göstermektedir.
Anaokuluna giden bir çocuk zorlukla çizmelerini giymeye çalışıyordu. Baktı ki giyemeyecek öğretmeninden yardım istedi. Öğretmeni yardım isteği karşısında yanına geldi ve iterek, basarak, bastırarak çabaladı anlından terler damlayana kadar. Sonunda çizmeleri çocuğa giydirdi.
Çocuk dedi ki: -Olmadı, ters giydirdin bana. Az kalsın öğretmen bayılacaktı. Baktı gerçekten de ters. Çizmeleri çocuğun ayağından çıkarttı sinirlerine hakim olarak, sakinliğini koruyarak. Aynı çabayı tekrar gösterdi ve doğru bir şekilde çizmeleri çocuğa tekrar giydirdi.
Fakat çocuk dedi ki: -Bu çizmeler benim değil. Öğretmen çocuğa bağırarak dedi: -Neden bunu daha önce söylemedin?
Dudaklarını ısırarak yine aynı çabayı gösterdi ve çizmeleri çocuğun ayağından çıkarttı.
Derin bir ah çekmek üzereyken çocuk dedi ki: -Çizmeler kardeşimin ama annem bugün sen giyebilirsin, dedi. Öğretmen ne yapacağını bilemedi -gülsün mü ağlasın mı- ancak sabırlı olmayı başardı ve aynı çabayla tekrar çizmeleri çocuğa giydirdi. Zar zor bu işi bitirdikten sonra ona sordu: -Eldivenlerin nerede oğlum dışarısı çok soğuk.
Çocuk ona baktı ve dedi ki: -Onları kaybolmasınlar diye çizmemin içine koydum öğretmenim.
#iktibas
Eğer, bir çocuk sürekli eleştirilmişse;
Kınamayı ve ayıplamayı öğrenir.
Eğer, bir çocuk kin ortamında büyümüşse;
Kavga etmeyi öğrenir.
Eğer, bir çocuk alay edilip aşağılanmışsa;
Sıkılıp, utanmayı öğrenir.
Eğer, bir çocuk sürekli utanç duygusuyla eğitilmişse;
Kendini suçlamayı öğrenir.
Eğer, bir çocuk hoşgörüyle yetiştirilmişse;
Sabırlı olmayı öğrenir.
Eğer, bir çocuk desteklenip, yüreklendirilmişse;
Kendine güven duymayı öğrenir.
Eğer, bir çocuk övülmüş ve beğenilmişse;
Takdir etmeyi öğrenir.
Eğer, bir çocuk hakkına saygı gösterilerek büyütülmüşse;
Adil olmayı öğrenir.
Eğer, bir çocuk güven ortamı içinde yetişmişse;
İnançlı olmayı öğrenir.
Eğer, bir çocuk kabul ve onay görmüşse;
Kendini sevmeyi öğrenir.
Eğer, bir çocuk aile içinde dostluk ve arkadaşlık görmüşse;
Bu dünyada mutlu olmayı öğrenir.
Dorothy Law Nolte
Çeviri: Doğan Cüceloğlu
Otuzu geçmişiz çok erken yaşlarda.
Üstelik hiç hak etmediğimiz anılarla.
Yaşantılardan değil, sırat köprülerinden geçmişiz.
Sabırlı olmayı çayı şekersiz içerek öğrenmişiz.
Iskartaya ayırmışız bedenimizi.
Ruhumuz perçinlenen fikirlerle ayakta.
Yüreğimizde yeşeren bir sevda aklımıza yaklaşmış.
Belki olmaz ya.
Birisini mesken ediniriz diye şu hayatta,
Yollara değil, dertlere düşmüşüz.
Ara, ara duraksamışız sokaklarda.
Soluklanmışız yüzün gördüğü aşklarda.
Çok ayıp etmişiz geçip giden zamana.
Kırkından sonra nasihat etmek varmış, insanın huyunda.
Çok yakışıklı yaşayamasak da,
Fiyakalı kaybederek imzamızı atmışızdır bizde bu hayata.
Dilsiz Şair