alıntı-w
İnsanın kendi bedeniyle ve tabii ki zihniyle kurduğu ilişki psikolojik olduğu kadar sosyolojik de bir mesele.
Bizim toplumumuzda ne yazık ki tuhaf, saçma bulduğum bir düşünce yapısı var... O kadar irrite oluyorum ki! Neymiş: anne baba çocuklarına bakarmış, çocuk büyüyüp anne baba yaşlanınca da çocuk anne babasına bakacakmış... Bu daha çocuk büyümeden söylenir de onu geçtim, biz yaşlanınca bize kim bakacak diye çocuk sahibi olmak isteyenler var! Bu işte, bana göre bağnaz bir kültür! Cahillik! Ama işte 'anne baba hakkı' kılıfıyla pazarlanınca oohh miss gibi görünüyor..! Bu sözlerimle anne baba bakılmasın demiyorum. Sadece demek istediğim; 'anne çocuğa baktı, sonra anne "bebek" oldu. Şimdi çocuğu ona bakacak' inancının normalleştirilmesi. Hayır efendim, insanın kendini bildiği zamandan itibaren en büyük sorumluluğu kendine bakmak; bedenine, zihnine sahip çıkmak... Eli öpülesi (mecaz) yaşlı olmak için ille de kambur olmaya ne hacet!? Sonuç olarak yaşlılık denen şeyin bizim toplumda revize edilmesi şart!!! Unutmayın, her yaşta her çocuk sağlıklı anneyi hakeder, "bebek anne"yi değil. Onun için her yaşta spor yapın, sağlıklı olun. Bu yaştan sonra ile başlayan, kaçamak, ezber laflara kulak tıkayın. ...