Sen sadece şarkılar söyle.
Kuşlar dinlesin
Ne kadar yorgun işçi varsa
Sesinde dinlensin.
Bir yaprak ol mesela
Alıp git başını
Bir sonbahar rüzgarında
(Zeynep ' e)
TROYALI
Herbirimizin icinden gecenlere...
Geceleri yalnızlığımı örterim üzerime. Kalabalık görünen kimsesiz yalnızlığımı. Bu yaşa geldim ama ruhum yorgun bu serzenişlerden. "Neyin ceremesini çekiyorum. " demeye dilim varmıyor. İsyan ediyormuşum gibi geliyor, korkuyorum. Ben isyandanda ürkerim. Anlatabildiklerim, içimdeki kasırganın bir kelimesi bile olamaz. Her başlangıcım, bitişimin önsözü sadece...
Saçlarında öldüğüm, yüreğinden öptüğüm
Öyle bir yerdesinki bende;
Ben bile erişemedim kendimdeki o yere.
Gecelerimi sen aldın, nöbetleri bana kaldı,
Bari uykularımı almasaydın benden,
Silinmiş sesim, kaybolan nefesimdin
Ben razıydım sana tutsak kalmaya,
Yerim gözlerin dahi olsa...
Solgun yaralarıma aşk diye bastım seni,
Ben seni sana sormadan sevmeye cesaret edebildim,
Bunu çok görme bana.
Aşka ihtiyacımı bir ömür boyu senden giderdiğim
için de kusuruma bakma.
Ben bu yola yüreğimi koyarak çıktım yüreğine.
Kala kala bana bir sevgi sadece,
Yorgun gözlerimin ardındaki kanayan yüreğimin en çıkmaz sokağında.
Ara ara sesleniyor sana, hâlâ...
Özlüyorum, hâlâ seviyorum seni diyerek...
Bazen sadece yorgun oluyor insan;
Ne küs,
Ne yalnız,
Ne de aşık...❣️
Cemal Süreya
Çok şey anlatmak istiyorum ama yorgunum. Beynim yorgun, heveslerim yorgun, iyimserliğin yorgun, konuşarak anlatmaya olan inancım yorgun. Benden geriye mecalsiz bir şey kaldı sadece...
Bir zamanlar bir kralın aklına şöyle bir düşünce geldi: "Eğer bir işe ne zaman başlayacağımı; kimi dinleyeceğimi; ve yapmam gereken en önemli şeyin ne olduğunu bilseydim, girdiğim her işi
başarırdım.
Aklına böyle bir fikir düşünce, krallığının dört bir yanına, kim kendisine her iş için en uygun vakti, bu iş için en gerekli kişinin kim