Artık ne arzum kaldı, ne de kinim. İçimdeki insanı yitirdim.
Kaybolsun diye de bir yere bırakıverdim.
Hayatta insan ya melek olmalı, ya doğru dürüst insan, ya da hayvan.
Ben onlardan hiçbiri olmadım. Hayatım ebediyen kayboldu.
Ben bencil, acemi ve zavallı olarak dünyaya gelmiştim.
Şimdi artık geri dönüp, başka bir yolu seçmem imkansız.
Bundan böyle bu anlamsız gölgelerin peşinden gidemem. Y
aşamla yaka paça olamam, güreş tutamam.
Sizler, gerçekte yaşadığınızı zannediyorsunuz.
Elinizde hangi sağlam kanıt ve mantık var?
Ben artık ne bağışlamak, ne bağışlanmak,
ne sola ne de sağa gitmek istiyorum.
Gözlerimi geleceğe kapayıp, geçmişi unutmak istiyorum.
"Tanrı bir yılan zehriyle iki grup insan yaratmış: Mutlu ve mutsuz. Birincileri destekliyor. İkinci grubun üzerindeki azap ve işkenceyi onların elleriyle artırıyor."