“
Tut ki yaraya sürecek merhemin yok.
Yalan söyleyip avutmayı da mı bilmiyorsun?
“
Sayfa 123Kitabı okudu
Oysa ne cennet özlemi var bende, ne cehennem korkusu ;Çünkü aşkıma karşılık istemiyorum ben.
Sayfa 49Kitabı okudu
Hüzünle ağlayan çocuğa benziyor dünya...
Sayfa 186Kitabı okudu
Aşk, uçurumdan düşmek gibiymiş. Bu yüzden sevgiliye yar da denilir.
Sayfa 196Kitabı okudu
Çok hasretlik çektim bağrım eziktir
...
Sayfa 33Kitabı okudu
Aklı başında değil yüreğindeydi
Sayfa 263 - NOKTASIZ DKitabı okudu
İnsan söylemeyince bazen ölecek gibi oluyor.
Sayfa 136Kitabı okudu
“Kızım kırma beni, bunu harçlık yaparsın, al.”
O kadar dokunaklı, samimi bir sesle söylüyor ki, almasam üzülecek. Utanıyorum. Anneme bakıyorum, gülümseyerek,
“Al al,” diyor.
Teşekkür edip türbeye yöneliyoruz.
Ardımdan sesleniyor:
“Cebinde çok olsun, gönlünde yok olsun kızım.”
İnsan isminin sırrını taşır.
Sayfa 25Kitabı okudu
Dünyanın gölgesinde kalmaktan hangi varlık kaçabilir?
Sayfa 214Kitabı okudu
Çünkü sevgi ölüm gibi güçlüdür.
Sayfa 213Kitabı okudu
Seni iyileştiren derdi buldun. Yaklaş derdine, yaklaştıkça derdin sana derman oldu.
Sayfa 120 - KAPIKitabı okudu
“Oğlum” dedi Sebahat hanım, “alt komşuya git, biraz tuz iste”
“Daha neler! Anne, tuz istenir mi yav, hem kavanoz ağzına kadar dolu, niye istiyoruz?”
“Durumları sıkışık oğlum, sıkça kapımızı çalıp bir şey istiyorlar; biz de isteyelim ki, çekinmeden gelebilsin, mahçup olmasınlar.”