Melek Arslan
@sairvari
Kocaeli/Gebze
23 Ağustos 2003
14 okur puanı
Ocak 2022 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Sabitlenmiş gönderi
Arkadaşlar ; söz sihirmiş, her şey affedilirmiş.
Şiir benim tutkum, şiir benim canlılığım, yalnızlığım... Oysa sen şiirden çok sevdiğim adamsın, hiçbir şey geçemez öteye.
Elbette hiçbir şey basit bir yaygaradan ibaret kalmayacaktı ; yüreğim soğumuştu artık, ötesi hiçlikti.
Okur Takip Önerileri
Sık sık duygularımı tazelesem de, içli içli ağlamak bir zevk olmuş durumda.
Bazen anne babalarımız bizi o kadar etkiler ki,onların davranışlarının, sözlerinin tesiri altında kalırız. Annelerimizin babamıza güvensizliği bizim ilişkimizin kaderine dönüşür. Güvensiz oluruz. Sessiz sessiz ağlarız gece yarılarında ,
O kadar sessiz ağlarız ki hüznümüz buruşmuş,içe içe girmiş bir kağıt parçasına bürünür yüreğimizde. Kendimiz bile farkında olmayız ağladığımızın. Şunu çok rahat söyleyebilirim ki, çok üzülüyorum çocukluğuma.
Çok üzülüyorum, öylesi anlarda anne-babamın yanında durup o anı bugünüme taşıdığıma.
Sadece üzülüyorum, üzüntüm içimde ki kumbaramda birikiyor.
Bugün fazla ağlamaklıyım ben. Ondan bu satırların hassasiyeti.
Her şeyimin tastamam ancak hep bir şeylere yetişemediğim ,eksiklik hissiyatının boğazıma kadar dayandığı bir süreci büyük bir mücadele ile alt ettim sevgili okurlar.
Artık gözümde her şey yenilir yutulur, kazanılır, alınır türden.
Ve bunun için elbet tabi çok savaş verdim
Çok duygu öldürdüm içimde, yüzümde adeta buzlarla gezdim günler ve hatta aylar boyu.
Fakat öyle ki; Her şeyin bir sonu geldi, her acım bir son buldu, elbet refahımın da bir azalması yahut bitişi olacak. Ama ben hep yenilenmekten , değişmekten asla geri durmayacak ve hep içimde ki o küçük kız çocuğunu büyüteceğim.
Her şey yoluna girecek , yeterki tekamül etmekte ısrarcı olun.
Bugün şöyle bir cümle geçirdim aklımdan,
uzunca bir yazının ardından ekledim sonuna;
Ruhunla içselleş,fakat dünyada kal.
Yeniden merhaba 1k🌹
Bunca emeğim olmasa, çekilecek ızdırap değil bu arya.
ruhumun kırgınlığı bedenimle bütünleşiyor.
Büsbütün hastalanıyorum.
Çok yazık.
Bir kasırga gibi içime içime çekiliyorum
Karanlığa gömülür gibi,
Toprağa ekiliyorum.
Filizlenmeye mecburum
Güneşe mecburum, kırlara,
Sıcak havalara ve nice bütün güzelliğe mecburum
Yoksa nasıl iyileşirim nasıl ?
Dünyaya daldım ve bir türlü uyanamıyorum
Korkarım, dünyaya zararım dokunur mu?
Bir hata yaparsam dünyadan kovulur muyum?
Muallaktayım.
«melanie , göğsüme sokulan bir sancıyla uyuyor ve uyanıyorum günlerdir... her şey sancımı azdırıyor. yoksulluk içinde bulunduğum pek bilinmez fakat, bu ruhsal yoksunluk beni çürütmeye ant içmiş.»