Uzunca bakılası bir alıntı
Yaşını almış bir adamın yirmi yaşındaki çocuk kederlerini, sevinçlerini yaşaması ne demektir, diye düşünüyorum: Belki, bir geç olma hadisesi. Belki de bir çeşit hazları, kederleri, çocuklukları uzatma temayülü.
Sayfa 29 - Türkiye İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okuyor
Trifon toprağı sevmez, ona hürmet ederdi. Çünkü birçok sevdikleri orada, onun altında, aklın durduğu bir yerde yaşıyorlardı. Fakat toprağın üstünde koşan, onun üstünde beş on para kazanmak kaygısıyla dönüp dolaşan insanlar ne tuhaf mahluklardı.
Sayfa 8 - Türkiye İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okuyor
Havuz Başı
Yaşını almış bir adamın yirmin yaşındaki çocuk kederlerini, sevinçlerini yaşaması ne demektir, diye düşünüyorum. Belki, bir geç olma hadisesi. Belki de bir çeşit hazları, kederleri, çocuklukları uzatma temayülü.
Sayfa 29 - İş bankası kültür yayınlarıKitabı okudu
Dünya değişiyor dostlarım. Günün birinde gökyüzünde güz mevsiminde artık esmer lekeler göremeyeceksiniz. Günün birinde yol kenarlarında toprak anamızın koyu yeşil saçlarını da göremeyeceksiniz. Bizim için değil ama, çocuklar, sizin için kötü olacak. Biz kuşları ve yeşillikleri çok gördük. Sizin için kötü olacak. Benden hikayesi..
Tabiat,çoğunca dosttur. Düşman gibi gözüktüğü zaman bile insanoğluna kudretini ve kuvvetini tecrübe imkanları veren,yüz vermez bir babadır.
Şu ömrü mevsimlere benzetenler iyi etmişler doğrusu. İnsanın bir ilkbaharı,bir yazı,güzü,kışı oluyor işte.
Yaşı kırkı geçmiş bir adamın mevsimler içinde ilkbaharı biraz üzüntüyle duymamasına imkân yoktur.
Şimdiki mayıs ise temmuz haziran gibi :(
Bu mayıstan başka her şeye benzeyen soğuk bin dokuz yüz kırk altı mayısına kızıyorum.
Kimseler,bir meydanın kanepesinde kimseyi beklemeyecek mi,yüzünü bir dakika görmek için kimsenin?
Kimseler âşık değil mi bu şehirde?
...sevilmek ihtiyacıyla kendine yaklaşan bir hayvanı reddedebilmek için insanın ömründe hiç aşık olmaması, hiç sıkıntı çekmemesi, hiç kalp yumuşaklığı nedir bilmemesi lazım gelir.
Ben çekildim gittim. Yine akşam oldu. Park gündüzün herkesin: işsizlerin, çiftlerin, çocukların, dertlilerin, dertsizlerin… İşte gece yeniden çitlembik ağacından maymunlar gibi aşağıya iniyor. Şimdi artık park yine serserilerin… Bırakalım onların olsun, uyandırmayalım. Bekçi miyiz biz?
Zaten deniz kadar meçhul bir şey var mıydı?