"Bir zamanlar bir hastalık varmış hayal dünyamın en köşesinde. Bir maddenin yoksulluğunda ortaya çıkıyormuş. Bir yere kadar o hastalık o maddeyle tedavi edilebiliyormuş; ama o maddenin yoksulluğunda oluşan o hastalık bir yerden sonra o maddeyle bile tedavi edilemiyormuş. Sen ve ben gibi. Senin yoksulluğun beni hasta etti, gelseydin iyileşirdim. Gelmedin, şimdi gelsen bile iyileşemem.."
Bir gün hatırlayacaksın beni. Özleyeceksin belki de. Bir fotoğrafta, bir hatırada bulacaksın kaybettiğin duygularını. Belki bu günler için çok üzüleceksin, belki pişman olacaksın dargın uyuduğumuz geceler için. Ama hiçbir dönüşü olmayacak bu girdiğin çıkmaz sokağın..
Sonra aramıza şehirler girecek, hiç karşılaşmayacağız. Tesadüfler bile bir araya getiremeyecek. Sonra belki birimiz öleceğiz, diğerimiz hiç bilmeyecek..
Nazım Hikmet Ran