Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.38
Neil Gaiman’ın okuduğum ikinci kitabı. Şu aşamada Yokyer bu kitaba ağır basıyor, zira Yokyer daha kapsamlı bir roman. Kitapları birbiri ile kıyaslamıyorum ama Neil’ın tüm kitaplarını okuduğumda içlerinden birinin benim için referans olması hoşuma gider. Yolun Sonundaki Okyanus hikâye olarak tasarlanan ama romana dönüşen bir kitap. Neil Gaiman’ın düş gücü ve akıcılığı çok tatmin edici.
Adı olmayan ana karakterimiz cenaze dolayısı ile çocukluğunun geçtiği yere gelir ve kendini Hempstock’ların arazisinde geçmişini hatırlarken bulur. Hempstock’lar ana karakterimizin çocukluğunun önemli bir parçasıdır ve karakterimiz ihtiyar Bayan Hempstock’u gördüğünde kitap 7 yaşında bir çocuğun anlattığı fantastik bir hatırata dönüşür.
Fantastik öğelerin normal yaşamın bir parçası gibi gösterilmesi, yaşamın bu fantazyadan oluşması, bu gerçekçiliğin bize bu kadar saydam yansıması Neil Gaiman yaratıcılığının başarısıdır.
En kısa zamanda diğer kitaplarını ve Sandman serisini okumayı planlıyorum.
the sandman serisinin yazarı neil gaiman tarafından yazılmış benim de kütüphanemde bulunan bir kitap. hayatın anlamı üzerine yazılmış inceliği ile ters orantıda çok anlam içeren bir grafik-roman.
bir insan formunda (daha çok bir kadın formunda) yansıtılan 'ölüm'ün bakış açısından yansıtılan basit bir gün. mucizeler aslında o kadar çok, o kadar göz önündeler ki sıradanlaşıyorlar ve farkına bile varmıyoruz. aslında basit sayılabilecek bir günün ne kadar anlam ifade ettiğini de.
'...sonra uyanıyorum, kendimle yüzleşiyorum.
Ve hala buradayım.
...bu gerçekten korkunç.'
Kısa kısa, bağlantısız hikayelerden oluşuyor. En sonuncusu favorim. Bu kadar fantastik olup da bu kadar karamsar olmayı herkes başaramaz. Çok, çok sevdim.
Yorumun aslı --> yaprakonur.wordpress.com/2016/12/27/the-...
Ön Not: Ben bu kitabın İthaki Yayınları tarafından Elif Ersavcı çevirisi ve The Sandman, Cilt 1: Prelüdler & Noktürnler adıyla basılan versiyonunu okudum.
Dün gece okuduğum kitabı bitirip de hala uykuya dalamayınca Sandman'i aldım elime, Düşler Lordu kesesinden kumlarını çıkarıp gözlerime serpiştirsin diye...
Ama sonuç beklediğimden farklı oldu, beni kendi rüyalar alemime götürmek yerine Neil Gaiman'ın düşlerinde bir yolculuğa çıkardı Sandman ve ilk cilt Prelüdler & Noktürnler'i bitirmekle kalmadım üzerine ikinci cilt Bebek Evini de yarıladım.
Sandman'in adını çok duymuşsam da kendisiyle yeni tanışıyorduk; bu tanışma o aciz durumdayken oldu ve hikaye onun tekrar gücüne kavuşmasını anlattı. Yolculuk boyunca da aşina olduğum ve olmadığım pek çok DC kahramanıyla karşılaştı, hatta hikayelerin bir bölümünü onların ağzından anlattı. Ayrıca birçok edebi esere de göndermeler yaptı...
Hazal Çamur'un bu göndermeleri bir bir ele aldığı Kayıp Rıhtım (kayiprihtim.com/inceleme/sandma...) incelemesini kesinlikte tavsiye ederim, ben o kadar derin bir yazı kaleme almayı başaramayacağım.
Çeviri ve baskı kalitesi inanılmazdı. Elif Ersavcı İçeriden Ölmek çevirisiyle hayranlığımı kazanmıştı ama Sandman çevirisi bu hayranlığımı ayrı bir boyuta taşıdı, herhalde bu eser daha şiirsel bir dille çevrilemezdi.
Söyleyebileceğim çok fazla şey yok aslında, gerçek anlamda bayıldım. Çizgi romanlarla tanışmak isteyen okurlar için iyi bir başlangıç olacağına inanıyorum. Emeği geçen herkesin ellerine sağlık!
Bebek Evi de dün gece beni uykusuz bırakmak suretiyle bitti... Demek ki neymiş? Sandman uykuya iyi gelmiyormuş.
İkinci cilt olan Bebek Evi'ni ilk cilt kadar beğenmedim. Kafamı karıştıran, muhtemelen daha sonraki ciltlerde farklı şekillerde karşımıza çıkacak bölümleri vardı.
Çevirisi yine ilk cilt kadar mükemmeldi, editörlük sırasında gözden kaçmış birkaç hata vardı ama.
Bir sonraki cildi merakla bekliyorum.
Masallar, Sandman'den sonra okuduğum en iyi seri diyebilirim. Masal kahramanlarını kimi zamanda edebiyat kahramanlarını bir araya getirmiş bir nadide çizgi roman. umarım devamı gelir.
Seri bitiminde her kitap icin ayri ayri inceleme girecegim ama su anda soylemek istediğim bir sey var ki... Sevgili Neil Gaiman, bu nasıl bir hayal gücüdür? Tek kelime ile kusursuz!
Dayanamayıp ertesi gün girilen güncelleme:
Kitapta birbirine kısmen bağlı kısmen de bağımsız hikayeler var.
Ancak Orpheu'un efsanesini Sandman dilinden okumak, Cesar Augustus ve MArco Polo'nun düşlerine girmek, Habil ve Kabil'in dilinden Adem ve Lilith'in hikayesini dinlemek, ve Harun El Raşid'in Bağdat'ından bugünkü Bağdat'a nasıl dönüştüğünü büyülü bir anlatımla şahit olmak isterseniz okumalısınız.
Hepsi kusursuzdu ama ozellikle Bağdat ile ilgili hikaye oldukça etkileyiciydi. İçerik bir yana, çizimlerdeki sanki hat sanatı kullanılmışçasına farklı olan o oryantel esintiö rengarenk sayfalar, çizim sanatçisinin kalitesini bir kez daha gösterdi. Ayrıca ramazan ayında Sandman'in Bagdat'da kendisine sunulan ikramı reddetmesi ve bölümün de besmeleye gönderme ile başlaması (In the name of Allah, the compassionate, the all-merciful, I tell my tale, for there is no God but Allah, and Mohammed is his Prophet) küçük ama sevimli ayrıntılardı.
Bir super kahraman hayal edin, kendisi zaten hayalin kendisi olsun...
Bundan uzun upuzun yillar evvel DC Comics yepyeni bir kahraman yaratmis: Sandman... Ancak bu yeni kahramanimiz ne yazik ki ne Batman'le yarisabilmis ne de Superman'la... Cunku onun ne Gotham'i varmis ne de Metropolis'i. Sandman'in topragi bizim ruyalarimiz ve duslerimizmis. Ve bizler derin bir uykuya dalinca, unutulup silinmis... Yillar sonra (1990lar) sevgili Neil Gaiman, Vertigo dergisindeki bir editorle konusurken Sanman'e yeniden hayat vermek istedigini soylemis. Ama yepyeni bir yuz, yepyeni bir tarz, yepyeni bir Sandman... Ve boylece Vertigo dergisinde bolum bolum Sandman yeniden dogmus. Hatta gercek kimligini bulmus. Sonrasinda da 10 kitaplik (sonradan 2 kitap daha eklendi ama tam ana seriden sayilmiyor onlar nedense) efsane seri ortaya cikmis.
Ilk kitap, bizim Sandman'i tanidigimiz, gucunu gordugumuz, hirsli ve intikam sever kisiligini tanidigimiz kitap. Birbirinden bagimsiz (gibi gorunen) cok fazla isim ve karakter oldugu icin takibim zaman zaman zorlasti. (Merak etmeyin, ikinci kitaptan itibaren taslar yerine oturuyor) Ancak her daim cok zevk aldim.
Hikaye ve kurgu cok akici, dili cok sade ve yerinde... Cizimler cok detayli, cok renkli, cok canli...
Ilk kitap icin ozet yorumum : Muhtesem!
Not: Kitap icin puanim 9, sebebi ise 10 verecegim kitaplar da var seride, arada fark olsun... Yoksa sevmedigim bir sey yoktu :)
Sandman'in ikinci kitabinda kahramanimizi farkli acilardan taniyoruz. Gecmisini ve askini goruyoruz, ailesini ve kardeslerini taniyoruz. Ve bunlarin yaninda ise, ilk kitapta kisaca tek bir resimde bahsedilen bir karakterin hikayesine tanik oluyoruz.
Bu kitap, Neil Gaiman'a saygimi arttiran bir kitap oldu. Ilk kitaptaki gereksiz sandigim bir kisiden koskocaman bir hikaye yaratmak ve bu hikayeyi, ailesini tanimamiz icin arac olarak kullanmak, gercek bir zeka gostergesi.
Basarili!
4 kisa ve birbirinden baglantisiz hikayeden olusan bir kitap... Ve bence bu kitapla birlikte Sandman'i sadece ruya alemimizin efendisi rolunden siyirip hayal dunyamizin da hukumdari ediyoruz.
Bu baglamda, ilk hikaye ilham perisini esir eden bir yazarla ilgiliydi. Oldukca ilginc bir kurgusu vardi.
Ikinci hikaye benim favorim. Bilen bilir, Neil Gaiman hayvanlari cok seven ozellikle her kitabina kedilerle ilgili bir seyler sikistiran bir yazardir. Bu hikaye de kedilerin hayallari ile ilgili. Yavrusu, sahibi tarafindan evden uzaklastirilmis bir kedinin diyar diyar gezerek baskaldiri ruyasini diger tum kedilere duyurmacabasi uzerine... Dunyayi bambaska bir pencereden gorebilmek az bulunur bir yetenek, bu pencereyi ise baskalarina yansitabilmek cok daha ender... Neil Gaiman iste boyle biri...
Uc ve dort de iyiydi ama beni ikinci kadar etkilemedi. Ote yandan beni bu kitapta etkileyen bir diger nokta da, kitabin sonunda verdigi kucuk hediye. Bir cizgi romanin nasil yazildigini merak eden okuyuculari icin ilk hikayesinin yazim taslagini paylasmis.Taslak aslinda cizim sanatcilarina mektup gibi yazilmis ve uzerinde ara ara Neil Gaiman'in ara ara da editorun not karalamalari var. Bu notlardaki bazi espriler gercekten aralarinda ne kadar egleniklerini ve calismaktan ne kadar zevk aldiklarinin bir gostergesi. Ama bundan daha da onemli nokta su ki, Neil Gaiman sadece yazmamis. Sayfayi gozunde yaratmis resmen. Tarifleri o kadar detayli ki, okurken mest oldum. Sayfadaki karelerin cercevesi olsun mu olmasin mi, resmin biri kapiyi gorsun ama disarisi efekti versin, disarda agaclar soldan gorulsun vs detayinda...
Ne desem bilemedim... 10/10luk bir kitap...
Serinin en iyi kitaplarindan biri!
Ikinci kitap incelememde Sandman'in gecmisi ve askinin da anlatildigini belirtmistim. Orada yaptigi aptalligi burada duzeltmeye calisir. Ve bunun icin Cehennem'in yolunu tutar. Ancak Lucifer, hic beklemedigi bir suprizle karsisina cikar. Sonra ayikla bakalim pirincin tasini durumu...
Kitap muhtesemdi. Amerikan Tanrilari"ni okuyan (veya yarim birakmis) arkadaslar iyi bilirler, Neil Gaiman'in uzmanlik alanlarindan biri de mitoloji. Bu kitapta farkli kulturlere ait tanrilari (Misir, Norvec, Cin vs vs) ayni masa etrafina toplayabilmis. Bir Marvel karakteri olan ve filmlerinde yakisikliligi ile dikkat ceken Thor'un Sandman versiyonu bile basli basina yaraticilik kokuyor.
Kitap icerigi hakkinda bilgi vermeden yazabileceklerim bu kadar:)
Sanırım her şeyin bir sınırı var, ancak hayalin yok...
Neil Gaiman da bu kitabında bu esneklikten faydalanıyor ve Barbie'nin hayatı ve rüyaları ile karşımıza çıkıyor. Ve bu hayatı çocukluğumuz, kızların prenseslik hayalleri, cadılar, cinsel eğilimler vs gibi farklı farklı konularla harmanlayarak sunuyor.
Yaratıcılık denince akla, hemen onun adı gelir; Neil Gaiman!
Bu kitap bana Kelile ve Dimle kitabini anımsattı. Dünyanın sonundaki handa bir araya gelmis insanların hikayeleri ve hikayeler icinde anlatilan hikayeler... Sonu şaşırtıcıydı, izninizle incelemi kısa kesip heyecanla 9. kitaba baslamak istiyorum.
Kitaba baslar baslamaz inceleme yazmak istedim: Benim gibi önsöz okumadan kitaba baslamayanlardansanız bu kitapta bu alışkanlığınizi bir kenarabirakin ve sakın önsöz okumayın! Kitabın sonunu yazmış adam! Uyarısız suprizbozan diye ben buna derim!
Not: Kitap bitiminde bu incelemeye güncelleme gelecektir :)
Ve kitap biter... Keşke bitmeseydi, serinin en iyisiydi ve hayallerimi çalan oldu. Neil Gaiman neleri en baştan yillar evvelinden düşünüp bu kitabin gelişini örmüş... Tek kelimeyle MUHTEŞEM...
Gereksiz yere üç noktalarla doldurduğumun farkındayım ama şu an söylemek istediğim onlarca şey varken içimden yazmak gelmiyor. Fena etkilendim... Ve en kısa zamanda bu seri ikinci, üçüncü, beşinci, onuncu kez yeniden okunmalı!
