Fetih 1453
İstanbul'un Fethi, Türklerin daha önceki tarihlerinde eşine rastlanmayan ve Dünya siyasetine yön veren bir İmparatorluğun doğuşunda ve yükselişinde vesile olduğundan, Türk tarihinin yeni çağının başlangıcı olarak kabul edilir. Avrupalılar için yeni çağ, Amerika'nın keşif tarihi olan 1492 yılı ile başlamaktadır. Avrupada matbaanın icad
ORTA DOĞU (Muhammed Gök)
Yurtlarından sürgün mazlum müminler,
Ve zamanın nabzında solmuş umutlar,
Bombalarla uyanan ürkek bakışların,
Feryadıyla titredi gökyüzünde yıldızlar.
Kıyameti kopartacak mazlumların bu hali.
Bir asırdır gözyaşıyla sulandı bu topraklar.
Körükledikçe körüklüyor zulmün ateşini.
Dışarıdan kâfirler, içerden münafıklar...
Ey gönül çoğrafyam, nebilerin otağı,
Kerbeladan beridir bitmedi kan ve gözyaşı.
Ayrılık düştü kalplere, koptu kardeşlik bağı.
Ne zalime dur diyen var, ne yetimin sırdaşı.
Er meydanında ne yiğit kaldı, ne de gayret.
Silindi birer birer hepsi tarih sahnesinden.
Nerede cengaverler nerde o şanlı heybet?
Sancağı kim omuzlar el aksa cephesinden?
Ey şehitliğe Can atan çocuk, üzülme!
Cesaretin ecdadının destanından iz taşır.
Sana müjdelenen fetihler de yakındır.
İhlâslı tekbirlerin tüm cihanı dolaşır
Tahayyülümde vatan kalsın eski haliyle…
Ne Akdeniz'de şafaklar, ne çölde akşamlar,
Ne görmek istediğim Nil, ne köhne Ehramlar,
Ne Bâlebek'de lâtin devrinin harâbeleri,
Ne Biblos'un Adonis'den kalan sihirli yeri,
Ne portakalları sarkan bu ihtişamlı diyar,
Ne gil, ne lâle, ne zambak, ne muz, ne hurma ve nar,
Ne Şam semâsını yâlel'le dolduran şarkı,
Ne Zahle'nin üzümünden çekilmiş eski rakı,
Felekten özlediğim zevki verdiler, heyhât!
Bu hâli, yaşta değil, başta farzeden bir zât Diyordu: “İnsana çarmıh'ta haz verir îman”
Dedim ki “Hazret-i İsâ da genç imiş o zaman.”
Eğer mezarda, şafak sökmiyen o zindanda, Cesed çürür ve tahayyül kalırsa insanda, —Cihan vatandan ibârettir, îtikadımca—
Budur ölümde benim çerçevem, murâdımca Vatan şehirleri karşımda, her saat, bir bir, Fetihler ufku Tekirdağ ve sevdiğim İzmir,
Şerefli kubbeler iklimi, Marmara'yla Boğaz,
Üzerlerinde bulutsuz ve bitmiyen bir yaz,
Bütün eserlerimiz, halkımız ve askerlerimiz,
Birer birer görünen anlı şanlı cedlerimiz,
İçimde dalgalı Tekbir'i en güzel dînin,
Zaman zaman da Nevâ-Kâr'ı, doğsun, Itrî'nin.
Ölüm yabancı bir âlemde bir geceyse bile,
Tahayyülümde vatan kalsın eski hâliyle.
Sayfa 84Kitabı okudu
...
Ne ölçü kaldı ortada, nede rehber
Ruhunu kaybetti o büyük fatihler
Önderler türedi, soysuz ve yalancı
Bir devir başlattılar sana yabancı
Koydular İslamı temiz gönüllerden
Utanç duydular o şanlı fatihlerden
Fetihler "işgal" şehidler katil oldu!
İman ve amel, devrimlerde boğuldu.
Firavunlar yasası çıktı yeniden
İndirdiler Kur'an'ı hüküm yerinden
Bitti "saadet" başladı "asr-ı hüsran"
Yalnız bir avuç kaldı kıyama duran
...
Sayfa 22Kitabı okudu
Osman Nuri Topbaş
Lokman -aleyhisselâm- oğluna yaptığı bir nasihatinde şöyle dile getirmiştir:
“Ey oğlum! Âlimlerin (ve âriflerin) meclislerinde bulun! Hikmet ehlinin sözlerine gönül ver! Çünkü Allah Teâlâ, yağdırdığı bol yağmurla ölü toprağı dirilttiği gibi, ölü kalbi de hikmet nûruyla diriltir.” (Heysemî, Mecmauʼz-Zevâid, I, 125)
Mevlânâ Hazretleri de bu
Yol Düşüncesi
Bu defa farkına vardım ki ihtiyarlamışım.
Hayatı bir camın ardında gösteren tılsım
Bozulmuş, anlıyorum, çıktığım seyahatte.
Cihan ve ben değiliz artık eski hâlette.
Mısır ve Suriye, pek genç iken, hayâlimdi;
O ülkelerde gezerken kayıdsızım şimdi.
Bu gözlerim, medeniyetlerin bıraktığını,
Beş on yıl önce, görür müydü, böyle taş
Sayfa 84