Çok şey var yazılacak.
Yazmak istiyorum.
Ama hangisini, hangi konuyu?
Daha önemlisi. Yazabilir miyim?
“Dünümüz” üstüne yazsam! “Ünümüz-şanımız“ üstüne. “Kahramanlıklarımız” üstüne. “Üç kıtada nasıl egemen olduğumuz” üstüne… Ele alınmalı bu konu, “geçmişteki gücümüz” dile getirilmeli. “Dünyayı nasıl titrettiğimiz” işlenmeli. “Gavur”a nasıl “el-aman” dedirttiğimiz anlatılmalı. Ama toplum ve ekonomik yapımız üzerinde durulmalı bu arada. “Fetih”ler, “ganimetler” peşinde koşturulan insanlarımızın tüketildikleri de belirtilmeli. “Ganimet”e giderlerken kendi yurtlarında nasıl yoksun ve yoksul bırakıldıkları ve bu yurtta başkalarının nasıl başka tür “ganimet”ler topladıkları da dile getirilmeli. Sonra o “hakim” görüntüsünde olduğumuz zamanlar, gerçekte nasıl “mahkum” bulunduğumuz da yansıtılmalı. Yazılmalı. O dönemler, adlarını övünerek andığımız uluslarımızın “şanlı dönemleri”ni içine alsa bile yazılmalı. Özet de olsa… Ve “bugün”kü çıkmazlarımızda “dünümüz”ün ne denli payı olduğu vurgulanmalı.
Sayfa 61 - Berfin Yayınları, 4. BaskıKitabı okudu
“Eğer mezarda, şafak sökmeyen o zindanda,
Cesed çürür ve tahayyül kalırsa insanda,
-Cihan vatandan ibarettir, itikadımca-
Budur ölümde benim çerçevem, muradımca:
Vatan şehirleri karşımda, her saat, bir bir,
Fetihler ufku Tekirdağ ve sevdiğim İzmir,
Şerefli kubbeler iklimi, Marmara’yla Boğaz,
Üzerlerinde bulutsuz ve bitmeyen bir yaz,
Bütün eserlerimiz, halkımız ve askerimiz,
Birer birer görünen anlı şanlı cedlerimiz,
Biçmide dalgalı Tekbir’i en güzel dinin,
Zaman zaman da Neva-Kar’ı, doğsun, Itri’nin,
Ölüm yabancı bir alemde bir geceyse bile,
Tahayyülümde vatan kalsın eski haliyle.”
Yol Düşüncesi
Bu defa farkına vardım ki ihtiyarlamışım.
Hayatı bir camın ardında gösteren tılsım
Bozulmuş, anlıyorum, çıktığım seyahatte.
Cihan ve ben değiliz artık eski hâlette.
Mısır ve Suriye, pek genç iken, hayâlimdi;
O ülkelerde gezerken kayıdsızım şimdi.
Bu gözlerim, medeniyetlerin bıraktığını,
Beş on yıl önce, görür müydü, böyle taş yığını?
Bugünse
Şanlı bir tarihsin: Mâz-i millet sendedir.
Varsa ibret sendedir, hikmet de elbet sendedir,
Fetihler devri durur yâdında, devlet sendedir !
Çünkü hürriyet , gayret sendedir,
Yaşamak bayağılıktır, artık bence izzet sendedir.
Sayfa 88
Vatan şehirleri karşımda, her saat, bir bir,
Fetihler ufku Tekirdağ ve sevdiğim İzmir,
Şerefli kubbeler iklimi, Marmara'yla Boğaz,
Üzerlerinde bulutsuz ve bitmeyen bir yaz,
Bütün eserlerimiz, halkımız ve askerimiz,
Birer birer görünen anlı şanlı cedlerimiz,
İçimde dalgalı Tekbir'i en güzel dinin,
Zaman zaman da Nevâ-kâr'ı, doğsun, Itrî'nin.
Sayfa 48 - İstanbul Fetih Cemiyeti - 43. Basım, Aralık 2016Kitabı okudu
Yol Düşüncesi
Eğer mezarda, şafak sökmiyen o zindanda,
Cesed çürür ve tahayyül kalırsa insanda,
- Cihan vatandan ibarettir, itikadımca -
Budur ölümde benim çerçevem, murâdımca;
Vatan şehirleri karşımda, her saat, bir bir;
Fetihler ufku Tekirdağ ve sevdiğim İzmir;
Şerefli kubbeler iklimi, Marmara\'yla Boğaz;
Üzerlerinde bulutsuz ve bitmiyen bir yaz;
Bütün eserlerimiz, halkımız ve askerimiz;
Birer birer görünen anlı şanlı cedlerimiz;
İçimde dalgalı Tekbir\'i en güzel dinin;
Zaman zaman da "Neva-Kar\'ı" doğsun, Itrî\'nin.
Ölüm yabancı bir alemde bir geceyse bile,
Tahayyülümde vatan kalsın eski haliyle.
Sayfa 84
Ey yüce Caesar! böyle mi düşecektin? onca fetihler, şanlı zaferler, ganimetler buncağız yere mi sığacaktı? elveda!
Sayfa 75Kitabı okudu
Tahayyülümde vatan kalsın eski haliyle…
Ne Akdeniz'de şafaklar, ne çölde akşamlar,
Ne görmek istediğim Nil, ne köhne Ehramlar,
Ne Bâlebek'de lâtin devrinin harâbeleri,
Ne Biblos'un Adonis'den kalan sihirli yeri,
Ne portakalları sarkan bu ihtişamlı diyar,
Ne gil, ne lâle, ne zambak, ne muz, ne hurma ve nar,
Ne Şam semâsını yâlel'le dolduran şarkı,
Ne Zahle'nin üzümünden çekilmiş eski rakı,
Felekten özlediğim zevki verdiler, heyhât!
Bu hâli, yaşta değil, başta farzeden bir zât Diyordu: “İnsana çarmıh'ta haz verir îman”
Dedim ki “Hazret-i İsâ da genç imiş o zaman.”
Eğer mezarda, şafak sökmiyen o zindanda, Cesed çürür ve tahayyül kalırsa insanda, —Cihan vatandan ibârettir, îtikadımca—
Budur ölümde benim çerçevem, murâdımca Vatan şehirleri karşımda, her saat, bir bir, Fetihler ufku Tekirdağ ve sevdiğim İzmir,
Şerefli kubbeler iklimi, Marmara'yla Boğaz,
Üzerlerinde bulutsuz ve bitmiyen bir yaz,
Bütün eserlerimiz, halkımız ve askerlerimiz,
Birer birer görünen anlı şanlı cedlerimiz,
İçimde dalgalı Tekbir'i en güzel dînin,
Zaman zaman da Nevâ-Kâr'ı, doğsun, Itrî'nin.
Ölüm yabancı bir âlemde bir geceyse bile,
Tahayyülümde vatan kalsın eski hâliyle.
Sayfa 84Kitabı okudu
Osman Nuri Topbaş
Lokman -aleyhisselâm- oğluna yaptığı bir nasihatinde şöyle dile getirmiştir:
“Ey oğlum! Âlimlerin (ve âriflerin) meclislerinde bulun! Hikmet ehlinin sözlerine gönül ver! Çünkü Allah Teâlâ, yağdırdığı bol yağmurla ölü toprağı dirilttiği gibi, ölü kalbi de hikmet nûruyla diriltir.” (Heysemî, Mecmauʼz-Zevâid, I, 125)
Mevlânâ Hazretleri de bu