SAVRULAN BEDEN
Pek az zamanı kaldı bu zora koşulmuş
bedenimin,
Olduğum gibi ölmeliyim, olduğum gibi... Tüy, kan ve hiçbir salgıyı düşünmeden, Kesmeliyim soluğunu doğmuş olmanın!
Nasıl da biçilmiş kaftan ölüm
bu solgun yürek için.
Sevinçlerle sevinçleri bağlamayan zaman bir, bir boz köprü ve onun dayanılmaz gölgesi.
Yitiyor işte gözardı edilen bedenim, Olduğum gibi ölmeliyim, olduğum gibi...
Dost, ana baba ve hiçbir umudu düşünmeden
Doğramalıyım bu tiksinç vücudu beynimle!
Bilir miydim yaklaşan karanlığı daha önceleri,
Son verilebilir yaşamın benimki olduğunu? Şendim, şendim ben,
Kahkaham insanları ürkütürdü!
Zamanı azaldı artık, zorlanmış bedenimin, Olduğum gibi ölmeliyim, olduğum gibi... Aşk, bağ ve hiçbir utkuyu düşünmeden,
Kalıvermeliyim öylece kaskatı!
En yakın yabancı
Şehre onurlu bir sadakatın varlığını batırarak
Üstümü çarptırıp karışık hesaplara
Göğsümde kahramanca bir gürültü
Kabaran bir kımıltı yükseltiyor
Nabzımdan arta kalan çiçek tortuları için
Herkesin içinde kaba ,kaypak ihanetleri
Bir kenara ittirip
Temize çıkmak için
Feraget edilmiş bir hayattan
En yakın yabancıyı bulmak için
En yakın
Dünden arta kalan, "bir bilinmez bakış, sökülmeye yüz tutmuş umutlar ve savrulan bir beden, en az benim kadar yalnız, parmaklıklar..."
"Altın dişlerim döküldü de
Çektiğim çileler dökülmedi."
Umut rüzgârları esiyor... izle Paro, izle... çek bir nefes daha, belki bir daha tadamazsın; ömür bu, vefa vermeyebilir... Mutlu vakitlerime çekiçlerle, mitralyözlerle dehşet doğuran sancı gibi saldırıyorlar... anne babamı özlüyorum, yok olan gençliğimi, savrulan insanlığımı, öldürdüğüm insanları düşünüyorum ansızın. Söyle Paro, niçin hayattayım hâlâ? Neden ölen ben değildim. Kalbime saplanıyor hınca hınç; öfke dolu yükler!
Kuş cıvıltılarında bile masum olmadığım yüzüme vuruluyor sanki, yapamıyorum, gidemiyorum, özür dileyemiyorum.
Ellerim, kollarım bağlı...
"Üzerime geliyorlar, aciz bu beden; öylesine yüklenmiş ki hak etmelerini acıların... saf öfkeyle de saldırılsa hissedemiyorum hiçbir şey. Yüzüme bakıyorlar, ‘’Değmezsin!’’ Diyerek çıkıp gidiyorlar. Beni bulacak ölüm, hiç olmadığı kadar acı olacak, hissedebiliyorum; çünkü bunu yaşıyorum...’’
" Bu bekleyiş...
Bu bekleyişe, bu zayıf beden ne kadar dayanır? "
Sayfa 90 - Okur Kitaplığı, 2. Baskı, İstanbul, Şubat 2015Kitabı okudu
SAVRULAN BEDEN
Zamanı azaldı artık, zorlanmış bedenimin,
Olduğum gibi ölmeliyim, olduğum gibi…
Aşk, bağ ve hiçbir utkuyu düşünmeden,
Kalıvermeliyim öylece kaskatı!
SAVRULAN BEDEN
Pek az zamanı kaldı bu zora koşulmuş bedenimin,
Olduğum gibi ölmeliyim, olduğum gibi…
Tüy, kan ve hiçbir salgıyı düşünmeden,
Kesmeliyim soluğunu doğmuş olmanın!
Zamanı azaldı artık, zorlanmış bedenimin, Olduğum gibi ölmeliyim
-Savrulan Beden-
Pek az zamanı kaldı bu zora koşulmuş bedenimin,
Olduğum gibi ölmeliyim, olduğum gibi...
Tüy, kan ve hiçbir salgıyı düşünmeden,
Kesmeliyim soluğunu doğmuş olmanın!
Nasıl da biçilmiş kaftan ölüm
bu solgun yürek için.
Sevinçlerle sevinçleri bağlamayan zaman bir,
bir boz köprü ve onun dayanılmaz gölgesi.
Yitiyor işte gözardı edilen bedenim,
Olduğum gibi ölmeliyim, olduğum gibi...
Dost, ana baba ve hiçbir umudu düşünmeden
Doğramalıyım bu tiksinç vücudu beynimle!
Bilir miydim yaklaşan karanlığı daha önceleri,
Son verilebilir yaşamın benimki olduğunu?
Şendim, şendim ben,
Kahkaham insanları ürkütürdü!
Zamanı azaldı artık, zorlanmış bedenimin,
Olduğum gibi ölmeliyim, olduğum gibi...
Aşk, bağ ve hiçbir utkuyu düşünmeden,
Kalıvermeliyim öylece kaskatı!
Ocak, 82
Sayfa 98 - Everest YayınlarıKitabı okudu
SAVRULAN BEDEN
Aşk, bağ ve hiçbir utkuyu düşünmeden,
Kalıvermeliyim öylece kaskatı!
Sayfa 80Kitabı okudu
SAVRULAN BEDEN
Şendim, şendim ben,
Kahkaham insanları ürkütürdü!
Sayfa 80 - Everest YayınlarıKitabı okudu
SAVRULAN BEDEN
Pek az zamanı kaldı bu zora koşulmuş bedenimin,
Olduğum gibi ölmeliyim, olduğum gibi...
Tüy, kan ve hiçbir salgıyı düşünmeden,
Kesmeleyim soluğunu doğmuş olmanın!
Sayfa 80 - Everest YayınlarıKitabı okudu