Sözlükte “bir şeyi veya bir kimseyi diğerine üstün tutma, tercih etme” mânasına gelen îsâr ahlâk terimi olarak “bir kimsenin, kendisi ihtiyaç içinde bulunsa bile sahip olduğu imkânları başkalarının ihtiyacını karşılamak üzere kullanması, başkasının yararı için fedakârlıkta bulunması” demektir. Cürcânî îsârı, “kişinin başkasının yarar ve çıkarını
Ve filozof neredeyse, yaşama karşı antipatisini, bir öğreti haline getirir ve bütün insanların bu öğretiyi kabul etmelerini talep eder. Schopenhauer, bunu yapmıştır. Dünyaya ait gürültünün, düşünce eylemlerini ihlal ettiğini düşünür. İnsanın, gerçeklik üzerine, gerçeklikten kaçıp kurtulduğu takdirde, en iyi şekilde düşünüp taşınabileceğini kabul eder. Bununla birlikte gerçekliğe dair bütün düşüncelerin ancak, bu gerçekliğe doğdukları takdirde bir değer içerdiklerini göz ardı eder.
Sayfa 61Kitabı okudu
Schopenhauer, dikkate alınmaya değer son Alman. --Goethe gibi, Hegel gibi, Heinrich gibi bir Avrupa olayıdır ve salt yerel, ulusal değildir. Bir psikolog için birinci sınıf bir vakadır.
Sayfa 72Kitabı okudu
"Bizler kurtarılmak için buradayız. "
X: Kim kurtaracak bizi?
S: Kendimiz.
X: Kimden kurtaracağız?
S: Kendimizden.
Sürülere bağlı olmak istemeyenler sadece kendilerini hafife almaktan vazgeçmelidir; kendilerine "kendin ol!Şimdi yaptığın, söylediğin ve arzuladığın şeylerin hiç birisi sen değilsin " diyen vicdanlarının sesini dinlemelidir.
Tanrı Öldü
“çok erken gelmişim " Henüz benim zamanım gelmemiş.Bu muazzam olay yolda henüz, insanların kulağına ulaşmamış daha. Şimşeğin de gök gürültüsünün de zamanı var. ... Bu eylem onlara 'hala en uzak yıldızdan bile uzak, ama yine de bunu onlar yaptı .
Zeus, öteki kötülüklerden de fazlasıyla eziyet çeken insanın, yaşamı kestirip atmamasını, hep yeni eziyetler çekmeye devam etmesini istemişti. Bunun için insanlara umudu verdi; aslında kötülüklerin en kötüsüdür umut, çünkü insanın çektiği eziyeti uzatır.
Çok mutsuz olmamanın en güvenilir yolu, çok mutlu olmayı istememektir.
Yoksulluk ve yoksunluk acı verir; buna karşılık güvenlik ve bolluk can sıkıntısı doğurur. Buna uygun olarak, düşük halk sınıfinın yoksulluğa, yani acıya karşı sürekli bir savaşım içinde olduğunu görürüz; buna karşılık zenginler ve seçkinler dünyası can sıkıntısına karşı, çoğu
zaman gerçekten umutsuz bir savaşım içindedir.
Her şeyden evvel hiçbir insan mutlu değildir; bütün hayatı boyunca hayali bir mutluluk peşinde koşup durur, nadiren ele geçirir ve ele geçirse bile, geçirmesiyle bir likte bir yanılsamadan, bir düş kırıklığından başka bir şey kalmayacaktır geride. Ve kural olarak sonunda bütün umutları suya düşecek ve limana bir enkaz halinde girecektir.Schopenhauer
Şayet birey mutlu olmak istiyorsa, ona mutluluğa giden yol ile ilgili talimatlar verilmemelidir; çünkü bireysel mutluluk, başkalarının bilmediği kişisel kurallarla mümkündür, dış kaynaklı kurallarla sadece engellenir, örselenir.