Uuu
Sebastian’ın yaşamının anahtar sözcüğü yalnızlık idi; kader, istediğini sandığı şeyleri bir bir yoluna çıkarıp yabancılık çekmemesini sağlamaya çalıştıkça bu çerçeveye - ya da herhangi bir çerçeveye- sığma konusundaki yetersizliğini daha iyi fark ediyordu.
‘Senden başka herkesten nefret ediyorum Matmazelcim,’ derdi, ‘benim ruhumdan bir tek sen anlıyorsun.’
Aslına bakarsanız yaşamı iki döneme ayrılabilir - önce kırık dökük İngilizce’yle yazan yavan bir adamdı sonra yavan bir İngilizce’yle yazan kırık dökük bir adam oldu.