Ne güzel şeydir hatırlamak.. Acıları yeniden yaşamak.. Hüzünlenmek.. Ve en güzeli sevmek seni. Özlem duymak yokluğuna.
Bu günlerde, sık sık kulaklarımda sesin çınlıyor. Çok mu özlemişim seni... Duruşunu, bakışını hatırlıyorum durup dururken.. Ansızın dalıp gidiyorum. Mayıs mı.. Yazın bu ilk günleri mi beni etkileyen?.. Yoksa doğru dürüst yaşayamadığımız hayatımızın acısı mı? Bilemiyorum.. Ama kesin olarak bildiğim şu, hayatımın en önemli varlığı sensin.
Üzülme sevgili. Günün birinde yasaklar bitecek. Hayat, kırları, denizleri ve her şeyiyle bizim olacak.
Biliyor musun, sen bir yarasın içimde, hep içimde, hep kanayan, bana acı veren ve hiç iyileşmeyen..
Hasretin, yüreğimin sadık bir bekçisidir Sevgili.
Yarınlar bizim olacaktı, yarınlar emekçi dünya halklarının olacaktı... Geçecekti bu karanlık günler.. Geçilecek... Bayram olacaktı...