Yalnızlığa çok alışkındım. Tek başına yapmayı sevdiğim, hatta birileriyle birlikte yapmaya, diğer bir deyişle paylaşmaya katlanamayacağım bir yığın şey vardı.
Birini sevmek büyük yüktü. Bense hep ağırlıklarımı atarak yürümüştüm. Birini sevmenin yükünü, hele hele başka bir dünyadan birini sevmenin yükünü taşımayı bilmiyordum.
Yokluğun birilerinin varlığına tesir etmesi gerekir. Etmiyorsa, kimse için önemli olmamışsın, kimsenin hayatında boşluğu hissedilecek bir yer dolduramamışsın demektir bu.