"Nerden çıkarıyorsun, asker
seni sevmediğimi,
aynı değil miyiz ikimiz de,
sen de,
ben de.
Sen yoksulsan ben de yoksulum işte;
sen halktansan ben de halktan gelmeyim;
Çeviri: Ülkü TAMER
Mevlana
Ben bende değil, sende de hem sen, hem ben,
Ben hem benimim, hem de senin, sen de benim,
Bir öyle garip hale bugün geldim ki
Sen ben misin, bilmiyorum, ben mi senim.
Ey Sevgili..
Ben senim sen de bensin.
Kendini; bırakıp gitme kendinden,
Gölge gibi senden hiç ayrılmayan biri varsa o da benim.
Ey yüreğimin özü,
Kendi gölgene çekme hançerini...
“Evet, ben benim!” dedi kız.
“Demek ki, sen bensin?”
“Evet, ben senim!” dedi kız.
“Sen osun!”
“Ben oyum!”
“Ben de oyum!”
Mümtaz ( Yorumlarınızı Bekliyorum :) 7.
Araştırma esnasında Hallac-ı Mansur’u keşfettim. Bu zat, bir gün öyle bir tefekküre dalmış ki, en sonunda bağıra bağıra sokaklara çıkıp “ Ene’l Hak “ ( Ben O’yum, Ben Hakkım! ) dediği için idam ettirilmiş. Hayatını incelediğimde dinine o kadar bağlı bir insanın, bu kadar büyüklük taslaması mümkün değildi. Peki nasıl olurda böylesine büyük bir sözü