"Neden benim gibi yapmayı öğrenmiyorsun"
"Sen ne yapıyorsun ki?"
"Kimseden hiçbir şey beklemiyorum. Böylece hayal kırıklığına da uğramamış oluyorum."
Sayfa 47Kitabı okudu
-Neden benim gibi yapmayı öğrenmiyorsun?
-Sen ne yapıyorsun ki?
-Kimseden hiçbir şey beklemiyorum. Böylece hayal kırıklığına da uğramamış oluyorum.
Sayfa 47Kitabı okudu
"Neden benim gibi yapmayı ögrenmiyorsun?"
"Sen ne yapıyorsun ki?"
"Kimseden hiçbir şey beklemiyorum. Böylece hayal kırıklığına da uğramamış oluyorum..."
Onlar gülerken Süreyya nefretle bakıyordu Derda’nın arkasından. Çünkü Derda’ya aşıktı ve o sokağın erkeklerinden Süreyya’yı çıplak görmeyen bir tek o kalmıştı. Onun için sevinmişti aslında, babasıyla kendisini bastığına. Hele bir de sonra, evden gelen küfürleri duyunca daha da keyiflenmişti. Kıskandı, diye düşünmüştü. Sonra da birkaç adım atıp kapılarını çalmıştı. Derda açtı.
“Ne var?”
Süreyya’nın sekiz yaşındaki haliyle, babasının altındaki hali, sırayla gözlerinin önünden geçiyordu.
“Bir sesler duydum da! Ne oluyor, bir bakayım, dedim.”
“Sen ne zamandır yapıyorsun bu işi?”
“Hangi işi?” deyip güldü Süreyya. Derda’dan duymak istiyordu mesleğinin adını. Canı yansın diye. Belki de kendi canı yansın diye. Belki de dünya yansın diye. Ama söylemedi Derda. Konuşmadan bir daha sordu. Bakışlarıyla. Kızın gözlerinin içine sapladı soru işaretlerini.
“Sana ne?” dedi sonunda Süreyya. “Sana ne! Sevgilim misin sen?”
“Annen biliyor mu?”
Süreyya güldü.
“Sen çok aptalsın, biliyor musun?”
Derda ne diyeceğini bilemedi. Bildiği kelimelerin hiçbiri yetmedi. On üç yaşındaki kızın karşısında kendisini öyle küçük hissetti ki, susmaktan başka bir şey yapamadı. Susup gülmesini izlemekten başka. Bütün insanların, herkesin, hatta o an yeni doğanların bile kötü olduklarını düşündü. Herkes, dedi içinden. Ama herkes! O kadar kötüler ki! O kadar kötüler ve o kadar iğrençler ki! Çocuklar, yaşlılar, sakatlar, hastalar, herkes.
"Neden benim gibi yapmayı öğrenmiyorsun?”
“Sen ne yapıyorsun ki?”
“Kimseden hiçbir şey beklemiyorum. Böylece hayal kırıklığına da uğramamış oluyorum."
"Neden benim gibi yapmayı öğrenmiyorsun?"
"Sen ne yapıyorsun ki?"
"Kimseden hiç bir şey beklemiyorum. Böylece hayal kırıklığına da uğramamış oluyorum."
Sayfa 78 - canKitabı okudu
"Neden benim gibi yapmayı ögrenmiyorsun?"
"Sen ne yapıyorsun ki?"
"Kimseden hiçbir şey beklemiyorum. Böylece hayal kırıklığına da uğramamış oluyorum."
Sayfa 49 - CanKitabı okudu
" Belki gelecek yıl olur... Neden benim gibi yapmayı öğrenmiyorsun?"
"Sen ne yapıyorsun ki?"
"Kimseden hiçbir şey beklemiyorum. Böylece hayal kırıklığına da uğramamış oluyorum."