Her yaşın ayrı bir güzelliği vardır insanın hayatında. Ama on yedi yaş bir başkadır. On yedi yaşında başka sever bir insan. Bir başka atar kalbi. Bir başka özler. Bir insan on yedisinde acılara bile aşık olabilir. Hatta hüznü bile bir başkadır bu yaşın. Hele ki benim gibi baba sevgisi nedir görmeden ve hissetmeden büyümüşsen, o sevgisizliği kimseye belli etmeden kendi içinde bastırmışsan, her şeyin üzerine geldiği zamanlardan yanında hiç kimse olmamasına rağmen yalnız başına galip çıktıysan, hiçbir şeye değmeyecek insanlar tarafından hak etmediğin muameleleri görmüşsen, sen dibe çökmenin en son evresini yaşamışsın. Ama her dibe çöküşün yeniden küllerinden bir doğuşu vardır. Tüm bunları yaşamasına rağmen ayağa kalkmayı başarabilen bir insana, hiçbir şeyin zorluğu koymaz. Hiçbir acı on yedi yaşında bu acıları hisseden bir insanı korkutamaz
Sen benim görmediğim baba sevgisini bastırdığım tek şeydin. Şimdi sen de gittin, ben yine dipteyim.
Bilmelisin ki beni düşüren de sensin, ayağa kaldıracak olan da. Sana muhtaç olduğumu zannetme. Düşürülen her insan kendisini başka birinin değil, düşürenin ayağa kaldırmasını ister. Bir yarayı ancak açan iyileştirir.
Senin açtığın yarayı senin iyileştirmene gerek yok baba, gelme. Annem ana da oldu bana, baba da. Bir ömür yeter o bana.