Tükendim...!!!
Sözlerin değil gözlerindi, sendeki benin öldüğünü haykıran
Hani umut dolu yarınlarım vardı..? Yalan..!
Seni sevmek değil, sana sevilebilmekmiş mucize olan
Bir avuç anı, bir tutam gözyaşı senden geriye kalan
Gelmeyeceksin artık, umutlarıma son perdeyi de çektim
Ben sende tükendim...
Biraz da Benmişim Senden Geriye Kalan
Salıverdiğimde gözyaşlarımı
Özgürlüğe kavuşurmuş acılar
Nurullah Genç
Hayat senden birçok hevesi alıyor ya da sen kendi ellerinle teslim ediyorsun o hisleri. yoruluyorsun çünkü. haliyle insan ilişkilerin de alt üst oluyor. seni anlayamayanların sırası uzuyor. sana tek kalan dönüp baktığında geriye, seni hep dinleyen o tavanının kaldığını görüyorsun
Biraz da Benmişim Senden Geriye Kalan
Sen şimdi yüz yaşındasın
Ömrünün rüyaları geçiyor hayalinden
Ben geçiyorum yüreğimden akıp gelen
Kitap dolusu şiirlerimle
Kırışan dudaklarında yanık bir tebessüm
Dalıp gidiyorsun karanlıklara...
.
-Ben ölürsem sever misin yeniden birini?
+Severim!
-Hani gül koklamazdım benim üstüme.
+Koklarım demedim ki, severim dedim.
-Ne demek koklamam ama severim, kimi seversin mesela?
+Ölürsen birgün senin üstüne senin yokluğunu getirir onu severim Züleyha,
Giderim seni ilk gördüğüm yeri severim, yetmezse bana ilk güldüğün anı severim.
Beni beklerken durduğun yeri severim mesela.
Gidersen senden geriye kalan ne varsa bende bulur onu severim...
.
youtu.be/IoxbEmHW63I
Şahidiyim ben, kendi hayatımın&Kemal Sayar
Gördüğümüz her şeyi kendi benliğimizin prizmasında kırıp döküp görüyor ve benlik yanılsamasından başımızı kaldıramıyorsak, bir rahatlık alanına kendimizi hapsetmişiz demektir. O halde ne kadar sahicisin, bir sor kendine. Görgü şahidi olduğun şu hayatın ne kadarını sen kendi iradenle yazdın, ne kadarı eline tutuşturulan repliklerden
Ey yâr!
Gitmek için mi bu sevdalar?
Senden geriye kalan
Elimde bir fotoğtaf,bir kuru gül,
Kalbimde yıpranmış bir sevdan var.
Ey yâr!
Söyle
Bir gidiş bu bu kadarmı can yakar?
S.Ç
Armağan Ediyorum
Armağanımdır gülüşlerim sana iyi bak onlara. Bir daha hissedemeyeceğim duyguları sana bırakıp gidiyorum. Beni bekliyor hüzünlü bir yol. Armağan ediyorum sana, yürüdüğüm o taşlı yolları. Dikkat et takıldığında elinden tutan bir ben olmayacağım. Armağan ediyorum sana o dikenli gülleri, dikkat et dikenleri eline batmasın diye kendi ellerini kanatan ben olmayacağım. Armağan ediyorum sana sevgimi, başka bir tende ihanete uğradığın zaman yalnız kalma diye. Ve ekliyorum gülüşlerime ve sevgime sahip çık bunlarıda kaybedersen senden geriye kalan tek şey pişmanlık olacaktır.
Seboizm
Kus sevgili dostum, zihnine ektikleri tüm inançları, tüm fikirleri, tüm düşünceleri kus.
Bir boşlukta gezindir ruhunu.
Gör kendini ve senden geriye kalan izleri, sil dostum.
Gez alemleri, gör gerçeği, insan denilen kalıntı tekilliğini, ez dostum.
Savaş 'toplumsal tanrı' düşüncesiyle!
Barış içindeki öznellikle!
Ne dün ne ebediyette,
Tam da bugünün içinde, kal sevgili dostum.
Yıllar sonra bir gidişten dönersin geriye. Gözlerin yola takılır, dağların serinliğini çekersin içine. Anılar sökün eder tozlandıkları yerden. Yüzlerde, seslerde eskiyi ararsın. Sokaklarda çocukluğunu,gülüşlerini, sarsak yürüyüşlerini. Ama değişmiştir her şey. Zaman bir fırtına,amansız bir yağmur gibi senden kalan tüm izleri silip süpürmüş,önüne katıp götürmüştür. Her gördüğün bir kıymık gibi ruhuna batar. Hüzünlenirsin,öfkelenirsin. Ve anlarsın ki en acımasız hırsız zamanmış. (H)