Mahcubiyet böyle birşey işte. Gecikmeye gelmez. Geciken mahcubiyet, ekstra üzüntü ve utançla çıkarır acısını.
Son duble cini Şeref Amca'nın anısına söyledim. Araya bir de çay sıkıştırdım. Ve şuan kafamda tek bir soru var; eğer uyumamışsa eve gider gitmez babama soracağım: Şeref Amca gülümsüyor muydu ipte sallanırken?
"O kadar acı çeker ki insan, canlılar arasında bir tek o kahkahayı icat etmek zorunda kalmıştır," der Nietzsche. Ya da buna benzer bir şey işte, sarhoşum, bu kadarını hatırlıyorum.
“O kadar acı çeker ki insan, canlılar arasında bir tek o kahkahayı icat etmek zorunda kalmıştır” der Nietzsche.Ya da buna benzer bir şey işte,sarhoşum,şimdi bu kadar hatırlıyorum.