“Affını rica ederim Kleopatra. Mademki istemiyorsun, ben de bu fırçayı kırarım... İşte affet diyorum, özür diliyorum senden... Yine niçin sessiz ağlıyorsun?
Sayfa 58
"Dört milyon ahalisi olan bir şehrin ansızın öldüğünü görmek isterseniz aralık ayının bir pazar gününde Londra'ya gidiniz."
Sayfa 53
"Güzel. Güzel. Bu uçuk renk, bu gamlı bakış, hüznü artıran bir tabloya model olacak. Keyifsiz misin?"
Sayfa 47
On iki senelik vücudun üzerinde elli senelik bir çehre meydana gelmişti...
Sayfa 47
Kırbaç altında kaplan olmuş bir kedi, şiddet ve hakaretten kurda dönüşmüş bir kuzuydu.
Sayfa 43
O içinde büyüdüğüm evin bahçesindeki ağaçları bile özledim. Oradaki bir gül ağacı, ayrıldıktan sonra anlıyorum ki benim dostummuş. O odalar, o çehreler, o köşeler bütün çocukluğumun, mutluluğumun hatıralarıymış.
Sayfa 42
"O güzel günler, o aydınlık hayaller, o tatlı hatıralar... Şu kısacık müddette, şu birkaç gün içinde ömrüm gibi gözümün önünden geçip gittiklerini seyrederken bu çırpınan gönlüm de onların ardından gitmek istiyordu."
Sayfa 42
Gönül muhabbete karşı daima çocuktur.
Bilinmez ki, doğuda her hakikat kadınlar gibi örtülü…
Bu fani güzergâhta ebedi olmaya layık ne kadar an ve saniyeler vardır. Gökyüzünde seherin renkleri, yeryüzünde yaldızlı bir sabah, çiçeklerden bir gelin odası, kuş sesleriyle alkışlanan ilk aşk busesi ebedi olmaya layık değil midir?
Sayfa 45Kitabı okudu
