Benim çizdiğim rotada ne iskele vardı ne sancak. Ne aşk ne de merhamet. Beşeri duygular benim çizdiğim inandığım ve yürümek istediğim karanlık yolda ya hendek olurdu ya da tümsek.
Hangi kente sığınsam
Çarcıradır bütün meydanlar
Ferman verilir,mahkemeler kurulur
Sorgulanır tenim,kurulur kalem…
…
Hangi mevsime sığınsam,
Dökülür yaprakları akasyaların,
Neşter vurulur bahara,
Kan kaybeder gelincik…
Sayfa 9Kitabı okudu
Kadınlar bir gün çekip gittiklerinde, peşlerinde "yetim-öksüz" kalan çok olur.
Mutfaktaki dolap, perdeler, kavanozun içindeki eski düğmeler, özenle saklanmış, küçülmüş giysiler, dolap diplerindeki kurdeleler.
Çekmecenin dibinde artık kimsesizdir eski tarak.
Sabah karanlığında mutfaktan gelen tıkırtılar susar, yetim kalmıştır tabaklar.
Bir kadın gittiğinde hep suyu unutulur saksıların. Sık sık boynunu büker "sarıkız"...
—
Bekir Coşkun
Sayfa 128Kitabı okudu
Gördüğünde sevinecek bir annen yoksa beş pekiyi ile dolu bir karne ne işe yarardı ki?
Sayfa 135Kitabı okudu
"Benim karabaşım kuru ekmekle davar güderken, zenginin finosunun ciğer yiyip sıcak minderde gerinmesi zoruma gidiyor."
Sayfa 193Kitabı okudu