Terk ettim okulu. Belki hâlâ bir yerlerde kayıtlarım duruyordur ve yoklama kağıtlarına ”yok” yazılıyorumdur. Ve belki de benim için söylenecek en yerinde kelimedir. Ben yokum !
sigara içmeye de keşke hiç başlamasaydım. varoluşçu psikoterapi kitabında yalom, sigarayı bırakmak isteyen bir hastasından bahsediyor. hasta;
"sigarayı bırakabilirsem, bunca zaman da bırakabilirdim demek ki. öyleyse ben kendi hayatımın kurbanı değil, kendi kendimin kurbanıymışım. hayatımın sorumluluğu kendi ellerimdeymiş" aydınlanmasını yaşamamak için sigarayı bırakamadığını fark etmiş. bu, "bağımlıyım ben" zırvalığının altında, hayatımızın sorumluluğunu üstlenmeyi istememe kaypaklığı yatıyormuş. mantıksız değil.
Özgürsünüz, onun için kendiniz seçin, yolunuzu kendiniz bulun! Hiçbir genel ahlak size yapacağınız şeyi söyleyemez. Buna ancak siz karar verebilirsiniz!
Dışarıda öyle çok soğuk var. Realist Rus romanı sıkıntısı veriyor insana. İvan Fedoroviç her an köşeden fırlayıp nihilist obsesyonuna yazdığı şiiri okuyabilir ama hani hepimizin de başka türlü varoluşsal agresyonları var, kimse takmaz o an. Öyle manasız bir soğuk.