Uzun zamandır yeni bir okur takip etmiyorum. Herkes ahlak bekçisi kesildiği için takiplik bir yanınız kalmıyor, kusura bakmayın. Bunun dışında zaten keşfete bakmaya zamanım da olmuyor. Ayrıca beni son zamanlarda takip edenler sıklaştı. Paylaşımlarım kitap ya da alıntıdan uzaklaşalı çok oldu, o yüzden ne buluyorlar bilmiyorum ama bir anlık heyecanla beni takibe alıyor ve sonra pişman olup kaçacak delik arıyorlar asgshsh. Özellikle bunu kadın okurlar yapıyor. Neden? Çünkü beni takibe alan bazı kadınlar söylemlerimi seksist buluyor. Halbuki çoğu şakadan ibaret. Haliyle basit bir şakayı bile ayırt edemeyecek, kültürel zekadan yoksun kişilere hitap etmeyi utanç duyarım, bu zekaya sahip bir okur beni takip etmesindense engel yemeyi tercih ederim. Bu yüzden gelen takipçilere eskisi gibi geri dönüş yapmıyorum. Önceden egoları zedelenmesin diye nezaketende olsa birkaç paylaşımı hoşuma gideni takibe alırdım ama artık kimseyle uğraşmak istemediğim için benden rahatsızlık duyan varsa ben onu, o da beni tanımadan sessiz sedasız takibi bırakması en güzeli. Üzerimde bir tükenmişlik var, kimsenin saçma izmlerini, komplekslerini çekecek durumda değilim. Birbirimizi yormaya gerek yok. Burada biraz gülüp, biraz da kültürlenip fikir sıçmak için bulunuyorum. Daha fazlası değil. Son olarak paylaşımlarımla ilgili ahlak bekçiliği görevi üstlenenlere karşı duruşum ektedir:
Yalnızlılığı kabullenip yoluma bakmam lazım
Ama uçsuz bucaksız ama sessiz sedasız
Kalbim titreyecek biliyorum
Ama geleceği yok aydınlıkların sanırım
Yalnız başıma çabalamadan,
Yüklenip sırtıma insanlığı
Hiçbirşey başaramamış birinin heyecanıyla
Koşmak istiyorum yollarda
Öğrendim tecrübelerimden
Bazen kimse anlamayacak beni
Bazen karşı çıkacaklar
Bende bir köşeye çekilip ağlayacağım
Ama hep devam etme umudunu taşıyacağım omuzlarımda
Çünkü bağdaştırdım onu kimsesiz çocukların bakışlarıyla
Bağdaştırdım onların boğazında düğümlenen sözleriyle
En büyük sıkıntılar bile onu benden söküp götüremesin diye
Ta ki çocukların ölmeyeceği bir dünya kurana kadar
O zaman kalbim son kez atar
Ve son nefesimi verebilirim ufuklara bakar
Ve düşünür halde
Caner Özcan
Vakti zamanında bir adam, bir başka binayla paylaştığı bahçesi olan bir evde yaşar. Bahçeler ortak, binalar ayrı.Adam evinde işiyle o kadar meşgul ki, bir kez bile bahçeye dönüp bakmamış, bahçe çer çöpten, ölmüş bitkilerden, tenekeden geçilmiyor.Bir gün yan binaya bir kadın taşınıyor, kadının evdeki ve kendi işleri bitince bahçe dikkatini çekiyor,
Bugün içinde bulunduğum yaşımın son günü
Geçen yılları düşünüyorum sessiz sedasız
Yaşanmış ve yaşanmamışların pişmanlığı
Yaşanmış ve yaşanmamışların sevinci
Mum gibi eriyor zamanımız ...
#mb
Allah (cc) Bize Mecbur mu?...
Allah Teala dinini bizimle devam ettirmeye mecbur mu?
Yani Allah Azimüşşan İslam dinini bugünkü mevcut Müslümanlarla sürdürmeye (haşa) mahkûm mu? Bizim yerimize başkalarını getirmeye gücü yetmez mi?
Daha da önemlisi, Allah Teala’nın böyle bir sünneti, böyle bir uygulaması yok mudur, geçmişte böyle bir şey yapmamış mıdır?
Varsa eğer, geçmişte