Biz şimdi alçak sesle konuşuyoruz ya
Sessizce birleşip sessizce ayrılıyoruz ya
Anamız çay demliyor ya güzel günlere
Sevgilimizse çiçekler koyuyor ya bardağa
Sabahları işimize gidiyoruz ya sessiz sedasız
Bu, böyle gidecek demek değil bu işler
Biz şimdi yanyana geliyor ve çoğalıyoruz
Ama bir ağızdan tutturduğumuz gün hürlüğün havasını
İşte o gün sizi tanrılar bile kurtaramaz.
Cemal Süreya - 555 K- Son kıta, 1960
NEDEN GİTTİN
Özgün gözüküyorsun,
Sessiz ve sedasız gitmişsin,
Bir tren istasyonunda son bileti sen almışsın,
Veda etmeden gittin,
Arkanda yıkılmış bir umut bıraktın,
Bir son istiyorum. Sessiz sedasız, herşeyden habersiz, kimse olmadan mutlu veya mutsuz bir son. Sonu olan bir son...
#sitem
Sularla konuştum yokluğunda, kuşlarla, yapraklarla dertleştim. Onlara ödettim hasretimin hesabını sanki suçları varmış gibi. Kırılan umutlarımın ahını kadehlerden çıkardım yok yere.
Ben miydim yıkılan koca koca “sen”lerin altında kalırken, yoksa sen miydin alıp başını giderken? Giden mi haklıydı kalan mı, artık uzanamadığımız üst raftaki
Bir son istiyorum. Sessiz sedasız, her şeyden habersiz, kimse olmadan mutlu veya mutsuz bir son. Sonu olan bir son.