Yokluğun, cehennemin diğer adıdır.
Üşüyorum, kapama gözlerini
Hayatın tadı kaçmıştı,her şey gördüğümden ve hissettiğimden farklıydı.
Kısacası,ziyadesiyle özledim seni.
Çok özledim.
Okur Takip Önerileri
Boşver.
Bazı şeyler yokken de güzel.
İnsan kaybolmayı ister mi? Ben işte istedim bayım. Uzaklara gittim, uzaklar sana gelmez, sen uzaklara gidersin. Bak uzaklarda aşktan anlar bayım...
"Beğendiğiniz bedenlere hayalinizdeki ruhları koyup aşk sanıyorsunuz."
Topluma karşı kin beslemiyordum. Onlardan biri olmadığım gerçeğini çoktan kabullenmiştim.
Beni anlamıyorlardı. Zarar yok. Zaten beni , daha kimler anlamadı.
Yeni bir söz söylesem neye yarar ki,
Söyleyemediklerim ince bir sızı.
Ağlamak için gözden yaş mı akmalı?
Dudaklar gülerken, insan ağlayamaz mı?
Sevmek için güzele mi bakmalı?
Çirkin bir tende güzel bir ruh, kalbi bağlayamaz mı?
Hasret; özlenenden uzak mı kalmaktır?
Özlenen yakındayken hicran duyulamaz mı?
Hırsızlık; para, malmı çalmaktır?
Saadet çalmak, hırsızlık olamaz mı?
Solması için gülü dalından mı koparmalı?
Pembe bir gonca iken gül dalında solmaz mı?
Öldürmek için silah, hançer mı olmalı?
Saçlar bağ, gözler silah, gülüş, kurşun olamaz mı?
VICTOR HUGO
Bir anahtar gibi içimde
daha sevinçli geceler dönsün isterdim
Günaydın da diyemem bu halde
yüzüne uzun uzun bakan
ağaçlar dilerim
Acımı
Anlamıyor musun yüzümden?
Bir kez olsun duy beni
Sözcükler
Araya girmeden!
“Olmaz dediğin ne varsa hepsi olur. Düşmem dersin düşersin, Şaşmam dersin şaşarsın. En garibi de budur ya; Öldüm der durur, yine de yaşarsın...“
Leyla’nın gözlerine baktığımda kendi ömrümü görüyorum. Dünüm, bugünüm, yarınım. Hepsi Leyla’nın gözlerinde. Zaten ömür dediğin, sevdiğinin gözlerine bakarken geçen en kısa zaman dilimidir.
Durup dururken dolan gözlerim, titreyen sesim, başımı öne eğişim, kimseyle konuşmak istemeyişim.
"Ancak seni üzmekten korkan birinin yüreğindeysen eğer, ait olduğun yerdesin demektir."
"küçük bir çocuğun yokuş aşağı koşması gibi seni düşünmek.. Biraz heyecan, biraz da düşecekmiş korkusu..."
Benim beklediğim aşk başka. O bütün mantıkların dışında, tarifi imkansız ve mahiyeti bilinmeyen bir şey.
başımı usulca dizine koyacaktım
dört gün dört gece susacaktım
seni sevmekten vazgeçtiğimden değildi
gidişim
gittim çünkü
kaldıkça azalıyordu
kendime olan sevgim
Beni üzecek gücü sana verdiğim için kendimden özür dilerim.
“Ve kitabın sonu şöyle bitiyordu. O ilk gördüğü tanıdığı, güvendiği, sevdiği insan değildi. Seven yanılmış sevilen yabancılaşmıştı.'' Nazım Hikmet
1000Kitap'a katıldı.