Burhan, dünya işlerinin ne tuhaf olduğunu düşünüyordu. Bu şehirde onunla aynı soyu ve soyadını paylaşan, hiç tanımadığı, hiç görmediği insanlar yaşıyordu. Her biri kendi yoluna yönelmişti, ülkeleri, dilleri, âdetleri başkaydı ama yine de, bir kalın örgünün saç telleri gibi, aynı başa aittiler. Belki çok değişiktiler, belki de çok benziyorlardı birbirlerine.
Sayfa 97Kitabı okudu
"... Herkes kendi atasını bahane ederse, paramparça olur şehir. "
Sayfa 105Kitabı okudu
Asırların birikimi insanları teknolojinin en üst kademelerine ulaştırmış, zekalarını geliştirmişti ama aynı insanların iç dünyaları, davranış biçimleri, iki ayaklarının üstüne dikildiler dikileli sanki hiç gelişmemişti.
Sayfa 121Kitabı okudu
Barış
"Savaş insana her şeyi öğretir. Bir de barış içinde yaşamayı öğretse keşke."
Sayfa 298Kitabı okudu
